Aşk Ve Ceza - Türkçe

5. BÖLÜM

Diğer şarkı başlarken iç çeken Beril bir elin yüzüne değmesiyle çektiği nefesi geri veremedi. Aynı anda nefessiz kalarak kalbi hızla çarpmaya başladı. Gözlerini açtığında beklediği kişi Ege'ydi fakat hiçte tahmin ettiği gibi olmamıştı. Göz yaşını elinin tersiyle silen Affan'ın ta kendisiydi. Şaşkınca doğrulurken "Affan bey!" Dedi. Affan yanına otururken kederli bir iç çekti.

"Ağlamak sana hiç yakışmıyor! Seninle özdeşleşmiyor yani!" Dediğinde gülümsese de hâlâ kederliydi gözleri.

"Ben hissettiğim gibi yaşarım, bunu daha önce söylemiştim! Bağırmam gerekirse bağırırım, ağlamam gerekirse ağlarım!"

"Biliyorum!"

"Sizin burada işiniz ne?"

"Babam, beyin kanaması geçirdi gece!"

"Çok geçmiş olsun ondan bu gün gelmediniz!"

"Evet!"

"Bilseydim yanınıza gelirdim!"

"Önemli değil, kimsenin bilmesini istemedim! Sen neden buradasın?" Dedi. Beril cevap vereceği sırada.

"Beril!" Diyerek yanlarına gelen Ege'yi gören beril hızla oturduğu yerden kalkarak koşar adım yanına gitti ve sıkıca sarıldı.

"Neyin var senin?"

"Çok yalnız hissediyorum!" Dediğinde Affan fark etti ki yumruğunu onlar sarıldığından beri sıkıca yumuyordu.

"Hiş, sakin ol ben yanındayım! Hastalarım vardı ilgilenemedim bu gün seninle."

"Sorun değil, sonuçta işlerin vardı."

"Yarın tam gün boşum, bu akşam nöbetim var." Derken telefonu çalmaya başladı ve geldiği hızla acil bir hastası için içeri girdi. Beril banka geri döndüğünde Affan'ın bıraktığı gibi olmadığını fark etti.

"Sevgilimle buluşacağım diyebilirdin, İnan bana izin verirdim bunun için yalan söylemene gerek yoktu." Diyen Affan buna karıştığı için içinden kendine lanetler ediyordu.

"Haddinizi aşıyorsunuz, benim ne yaptığım sizi ilgilendirmez!" Diyerek araya büyük bir set koyan Beril gerilmişti. Bilip bilmeden hakkında yorum yapılmasından nefret ederdi.

"Dışarıda istediğini yap ama benim iş yerime gönül eğlencelerini taşıma!"

"Bence siz önce kendinize gelin! Sonrada yanımdan kalkıp gidin!"

"İstediğim yerde otururum!" Derken çocuklAştığının farkındaydı. İçten içe hayıflandı onu ne ilgilendirirdi ki yanında kim olduğu.

Beril fevri çıktığının farkındaydı ama o da hakediyordu. Geri vites atmaktan hoşlanmazdı ama şu an olan her şeyi babasının hastalığına veriyordu.

"Unutmadan sen bana haddimi aştığımı söyleyemezsin!

"Sizde haddinizi aşmamalısınız bence!"

"Hiç korkmuyorsun değil mi?"

"Hayır."

"Cesaret delilikten gelir der babam! Biliyor musun Beril, ama ben tam ne cesareti delilikten nede deliliği  cesaretten alırım! Ve inan bana kimsenin görmediği bu yüzümü görmeye adaysın!" Dedi bir nefeste çünkü Beril'in karşısında kontrolünü sağlayamıyordu.

"Çok korktum biliyor musunuz? Ben Kasımpaşa kızıyım, öyle her deliden korksaydım ben, ben olmazdım! Yani Affan bey, umurumda değil!" dediğinde Affan Beril'in cüretkarlığı karşısında hayrete düşmüştü. Ama Beril farkında değildi Affan bir kez noktayı koyardı.

"Şu an korkman için bir sebep yok! Seni tehditte etmiyorum, demek istediğim umarım bir gün karşılaşmazsınız!" Diyerek deli tarafından bahsettiğinde Beril bir ayağını poposunun altına alarak tamamıyla Affan'a döndü.

"Ne yapayım Affan bey!" Derken dişlerini sıkmıştı. Affan ne yap dercesine bakınca devam etti konuşmasına.

"Bende eğer biri hakkımla olmayan bir şeyi söylerse deliriyorum! Eğer doğru olsa susmasını bilirim ama yok altı boşsa demin sizin şu söylediğiniz gibi; işte o zaman çileden çıkarım yedi Cihan gelse hizaya sokamaz sonra beni!" Dediğinde içindeki rahatlamaya anlam veremeyen Affan çabuk toparlandı.

"Biraz gerginim sanırım!"

"Şu an hâlâ burada olup sizinle konuşmamı yukarıda yatan adam için üzülmenize veriyorum."

"Çok naziksin!" Diyerek alayla gülümseyince ondan hırsını almak isteyen Beril kalkarak arkasına geçti.

"Benim size bir masaj borcum vardı!" Dedi ve ellerini omzuna götürdü. Aynı anda gerilen Affan bedenini öne çekti.

"Korkmayın, acıtmayacağım!" Diyerek öne doğru giden Affan'ı bir hamlede geri çekti. Affan bundan nefret Etse de itaat etti, onun kendisine dokunmasının nasıl bir deneyim olacağını merak ediyordu.

  Başlarda hıncını almak için sertçe omuzlarını sıkan Beril, Affan sesini çıkartmayınca sert dokunuşlarının yerini yumuşacık bir masaja bıraktı. Kaslarının ilk başladığında ki sertliği gidince baş parmaklarını sırt, diğer dört parmağını hemen köprücük kemiğinin üzerine getirip bastırmadan ellerini göğüslerinin olduğu kısıma doğru bir aşağı bir yukarı hareket ettirmeye başladı. Affan gevşemenin verdiği rahatlıkla derin bir nefes alırken Beril ellerini boynuna getirip baş parmaklarıyla kulak arkalarına dairesel bir şekilde masaja devam ederken "Imm!" Diye ufak bir inilti çıktı dudaklarından.

  Parmak uçlarını önce alnına sonra saçlarının arasına sokarak ovuşturan Beril masajının sonuna gelmişti ki, önlerinde duran yaşlı ve bakımlı kadına odaklandı. Kadın bir Beril'e bir de Affan'a bakıyordu.

"Affan!" Diye yumuşacık bir tonda seslenen kadına rahat tavırlarla toparlanıp gözlerini açan Affan "Anne!" Dedi.

"Telefonuna bakmıyorsun! Seni merak ettim."

"Sesi kısıktı, babama bir şey mi oldu."

"Yok, iyi baban! İlk olumlu tepkiyi verdi, parmağını oynattı demin!"

"Çok sevindim!" Derken annesi hâlâ oğluna masaj yapan kızı düşünüyordu.

"Ben müsaadenizi isteyeyim, çok geçmiş olsun!" Diyerek kaçacakken "Yarın öğleye kadar olan randevularımı iptal et! Sabah buraya gelirsin, öğleden sonra bütün işleri hallederim!" Diyerek durdurdu Beril'i.

"Tamam!" Diyen Beril sabah annesini rahatça görebileceği için mutluydu.

"Öyleyse size iyi akşamlar dilerim!" Diyerek anne oğulu baş başa bıraktı.

"Masaj yaptırıyorsun, hem de asistanına!" Diyerek yorumda bulunan kadın şüpheciydi.

"Aslında robot mühendisi bir yapay zeka uzmanı!"

"Bu daha da ilginçmiş, asistanın robot mühendisi bir yapay zeka uzmanı! Bakıyorum da çıtayı yükseltmişsin, asistanında aradığın kriterler baya gelişmiş!"

"Çıksak mı?"

"Kaç tabi, ama bunun vizitesini sonra çıkartırım!"

"Aman anne sende yani!" Diyerek hastaneye doğru yürümeye başladığında hâlâ aklında Beril'in dokunuşları vardı. Asıl onu rahatlatan sebep o adama bir şey hissetmemesiydi. Asıl kızdığıysa buna neden bu kadar takıldığıydı. Asıl unutmaması gerekense o doktorun Beril'e çok içten bakmasıydı.

  Yaşlı kadın oğlunun bu tavırlarına bıyık altı gülümserken oğlunda bir şeylerin değiştiğini görebiliyordu.

***

  Beril eve geldiğinde lüks bir otomobil kapının önünde duruyordu. Gelenleri düşünmeye gerek yok beş dişi şeytandan başkaları değildi. Bıkkınlıkla kapıyı açıp onlara yol verdikten sonra odasına girip ilk önce üzerini değiştirdi ardından yanlarına geldi. Kızlar bu duruma sinir olsalar da ses çıkartmadılar, nasıl olsa Beril bildiğini okuyordu.

"Evet, artık bize güzel bir şeyler söyle!" Diyen Sezaydı.

"Aslında pek bir şey yok! Bu gün zaten işe gelmedi, babası rahatsız hastanede karşılaştık."

"Hiç yakınlaşmadı mı sana?"

"Normal şartlarda beğendiyse yaklaşması gerekirdi. İstediğini almayı iyi bilir!" Diyen Nurdu.

"Zaten bana sinir oldu, bir arkadaşım var Ege onun şirkete gelmesine ve benim onunla konuşmama kızarak sevgili olduğumuzu söyledi."

"İşte bu güzel, kıskanmış!"

"Ne kıskanması, yalan söylediğimi düşündü."

"Ben onun ruhunu bilirim, bal gibi kıskanmış!" Diyen Seza sinirli görünüyordu.

"Ama üstüne gitmedim ve suyuna giderek masaj yaptım, biraz sinirleri bozuktu!"

"Ne yaptım dedin sen!" Diyerek üzerine yürüyen Nur çok sinirli görünüyordu.

"Masaj!"

"Lanet herif! Benim neyim eksikti ki bana yaptırmadı, diye bağırırken sesi resmen çatladı.

"O kendine kimsenin dokunmasına izin vermez" diyen ecemdi.

"Çünkü, kontrol bir kadının eline geçerse kaybolup gitmekten korkar!" Diyen de Nisaydı.

"Ve asla kontrollü bir kadına vermez!" Diyen nurdu. Beril dediklerinde haklılık payları var mı diye düşünürken aklına önce istememesi geldi. Haklı olabilecekleri duygusu onu korkutmaya yetmişti. Çünkü asla Affan'ın kendisine aşıl olmasını istemiyordu.

"Bence sıradan bankta yapılan bir masajdı!"

"Birde sıradan deyip durma! O hiç bir şeyi göz önünde yapmaz ve olmasına müsaade etme!"

"Kızlar bu durumdan rahatsız olacaksanız vazgeçelim, bir şekilde öderim paranızı ödemeye çalışırım!" Hepsi aynı anda "kes sesini!" Diye bağırınca Beril yerinden kalkıp sırayla kollarından tutarak itekledi kızları.

"Hadi şimdi çıkın evimden! Sinirim yayılana kadar da gelmeyin!"

"Seni mahvederim kızım!" Diyerek Sezanın üzerine yürümesini Nur engelledi.

"Tamam kızlar sakin olur! Bu iyi bir şey, o da bizim gibi üzülecek!" Diyerek yatıştırırken evden çıktılar.

Beril odasına gidip uzandığında olanları düşünüyordu. Bir yanı şu iş bitse de kurtulsam Derken diğer tarafı Affan'ın kendisine hiç bir şey hissetmemesini haykırıyordu. Kederli düşüncelerle uykuya dalarken içi huzursuzdu.

***

Beril sabah annesinin yanına geldiğinde bir hasta bakıcının yardımıyla yemeğini yiyordu. Cama tıklattıktan sonra annesinin bakmasıyla el salladı. Annesi parmak uçlarını birleştirip dudaklarına getirdiğinde, çok güzel olmuşsun Demek istediğini anladı.

"Annecim, ben iyiyim aklın kalmasın işim var yine geleceğim!" Diyerek hoparlörü kapattıktan sonra tekrar el sallayıp oradan ayrıldı.

  Beril odanın kapısında oturan Affan'ı fark edince direk o tarafa doğru yürümeye başladı. Affan başı yerde telefonda biriyle konuşuyordu. Beril gelip ayaklarının dibinde durduğunda ayaklarından başlayarak yukarı doğru kaldırdı başını, minik göbek deliğini gördüğünde hızla başını yukarı kaldırdı. Gelen Beril'di, bir an göbeğini örtecek kadar uzun hiç bir şeyi olmadığını düşündü. Sanki kıyafetlerinin hepsi çekmiş gibiydi.

  Ayağa kalkıp telefonu kapadıktan sonra cebine koyup önünü ilikledi ve saatine bakarak:

"Dört dakika geciktin!" Dedi. Berilse üzerindeki takım elbisenin güzelliğini düşünüyordu. Zenginlik böyle bir şey olmalıydı, giydiğini yakıştırıyordu. "Hadi ama Beril adam yakışıklı, ne giyse zaten yakışacak!" Diyen iç sesine:

"Sen kapa çeneni!" Dediğini sesli söylediğini Affan:

"Ne dedin sen!" Diye sorunca anladı.

"Hiç bir şey demedim!"

"Sağır değilim duydum!"

"Vallahi sana söylemedim!"

"Burada benden başkası var mı?"

"Şey aslında..."

"Evet"

"İç sesimle konuşuyordum!"

"Ne diyordu ki içindeki ses?" Diye sorunca Beril arkasını dönerek:

"En iyisi sormayın, hadi gidelim Diyerek yürümeye başlayınca Affan büyük bir adımda ona yetişip sakince kolundan tuttu. Aynı yavaşlıkla kendine çevirip diğer kolunu da tuttu.