พิมพ์มาดายังใช้ชีวิตปกติดั่งที่ผ่านมา แม้จะมีความไม่ปกติเพิ่มเข้ามา คือทุกเช้าที่เปิดร้านจะเห็นตรัยคุณนั่งรออยู่ที่ม้าหินอ่อนทุกวัน จากวันแรกมาถึงวันนี้ก็ร่วมหนึ่งอาทิตย์เข้าไปแล้ว อย่างเช่นวันนี้ก็เหมือนกัน เมื่อยกประตูขึ้นก็มีแรงยกจากด้านนอกช่วยอีกแรง
ตรัยคุณส่งยิ้มให้พิมพ์มาดาเป็นการทักทายเหมือนที่เคยทำ แม้สิ่งที่ได้กลับมาคือความว่างเปล่าของแววตาและสีหน้าเรียบเฉย ออกจะบึ้งตึงไม่สบอารมณ์ของหญิงสาวก็ตามที แต่ตรัยคุณก็ยังไม่ละความพยายาม
“อรุณสวัสดิ์ครับ” คนมีใจอยากงอนง้อเอ่ยทักทาย แม้จะไม่ได้ยินเสียงอะไรตอบกลับมานอกจากเสียงถอนหายใจจากหญิงสาวก็ตาม
ร่างสูงเดินเข้ามานั่งโต๊ะที่ประจำ นั่นก็คือโต๊ะที่น้องพร้อมชอบนั่งทานอาหารเช้าก่อนไปโรงเรียน และอีกหนึ่งสิ่งที่ตรัยคุณถือว่าเป็นโบนัสพิเศษและเพิ่มแรงใจในการง้อ นั่นก็คือการได้ทานอาหารเช้ากับลูกชายทุกวัน และวันนี้ตรัยคุณก็ซื้อนมมาฝากลูกชายรวมไปถ
