“บอกแล้วไงคะว่าลูกไม่ใช่เหตุผลที่จะทำให้คุณต้องรับผิดชอบชีวิตฉัน”
“ได้โปรดเถอะจีน...ผมรักคุณ”
“อย่าแตะต้องตัวฉัน!”
หญิงสาวตวาดเมื่อร่างสูงใหญ่ขยับเข้าใกล้และทำให้เขาต้องหยุดชะงัก อีธานนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด นัยน์ตาสีบรูเน็ตเข้มแดงก่ำ เขาไม่เคยรู้สึกทุกข์ทรมานมากขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
“จีน...ให้โอกาสผมได้แก้ตัว ผมรู้และแน่ใจว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของผม รู้ไว้ด้วยเถอะที่รักว่าผมไม่ได้คิดเพียงแค่จะรับผิดชอบ ผมต้องการสร้างครอบครัว เป็นครอบครัวที่ผูกพันต่อกัน มันเกิดขึ้นจากความตั้งใจของผมเพื่อคนที่ผมรักเท่านั้น”
“มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ”
ชาคริยาส่ายหน้าทั้งน้ำตาและถอยหลังไปที่ประตู หญิงสาวมองฝ่าม่านน้ำตาที่ไหลลงมาไม่หยุด หัวใจของเธอร่ำร้องหาเขาแต่ในความรู้สึกนั้นคือความว่างเปล่าและเจ็บปวด เธอกำลังฝืนตัวเองไม่ให้ทำในสิ่งที่ต้องการอย่างที่สุดในชีวิต
“อย่าตามมา” เธอพูดเสียงปนสะอื้นขณะหยุดยืนนิ่งแ
