Stubborn เธอขาอย่ามายั่วให้รัก

บทที่ 2 ยั่วมายั่วกลับ 1

แกร๊ก~

ซีลีนเดินเข้าไปในห้องนอนตัวเองอย่างเหนื่อยอ่อน การที่ต้องสู้รบทางอารมณ์กับมาร์ตินมันเป็นอะไรที่เหนื่อยสำหรับเธอไม่น้อย เพราะหลังจากที่เขาแกล้งเธอจนสมใจ โดยทิ้งคำพูดยั่วยวนอารมณ์ให้กันเรียบร้อยก็เดินออกนอกร้านไป

'อยากลองก็แค่บอก... ไม่ใช่ปล่อยให้ตัวเองหมกมุ่นแล้วเก็บไปฝันเปียกถึงฉันบ่อยๆ'

ยิ่งนึกถึงคำพูดเขาเธอก็ยิ่งคับแค้นใจ ใครมันจะไปฝันเปียกกับเขา...

ใบหน้าสวยส่ายหน้าเบาๆ เพื่อสลัดคำพูดเหล่านั้นของเพื่อนบ้านจอมกวนให้หายออกไป หัวใจเธอยังคงเต้นแรงจากเหตุการณ์เมื่อไม่กี่นาทีก่อน และไม่รู้ว่าเธอปิดร้านอย่างไรด้วยซ้ำ เพราะสติสัมปชัญญะหายไปหมดแล้วกับการกระทำหยาบโลนของเขา

และมันไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอโดนมาร์ตินยั่วจนขาดสติ

ฝ่ามือเล็กกดเปิดไฟภายในห้องนอน แสงของมันเรืองนวลในยามที่กระทบกับผิวขาวๆ ของเธอ ลมที่พัดเข้ามาภายในห้องบอกได้ว่าเธอลืมปิดหน้าต่างห้องอีกแล้ว

ผ้าม่านปลิวไหวโดนเธอจับรวบแล้วมัดมันไว้มุมหนึ่งของบานหน้าต่าง แต่สายตาเจ้ากรรมกลับเหลือบไปมองยังบ้านข้างเคียงกัน และใช่ห้องนอนของเธอกับมาร์ตินอยู่ติดกัน มีเพียงรั้วกั้นซึ่งมันห่างออกไปไม่กี่เมตรเท่านั้น

"ไม่เปิดไฟอีกละ" เธอรู้ว่ามาร์ตินอยู่ในห้อง เขาไม่ค่อยชอบเปิดไฟในห้องเท่าไหร่ แต่แสงที่สว่างวาบออกมาเล็กๆ ภายในห้องนอนเขาบ่งบอกว่าหมอนั่นกำลังสูบบุหรี่อยู่ในห้อง

ยิ่งคิดถึงเรื่องเมื่อไม่กี่นาทีก่อนเธอก็ยิ่งหงุดหงิด อารมณ์วาบหวามในกายสาวยังคุกรุ่นอยู่ไม่สร่าง แต่เขาที่เป็นคนปลุกเร้าอารมณ์นั้นกลับหนีไปสูบบุหรี่อย่างสบายใจ ทำอย่างนั้นก็ได้เหรอ?

"ยั่วมาก็ยั่วกลับไม่โกง..."

อีกฝั่งหนึ่งของหน้าต่าง ภายในห้องที่มืดสนิทมีเพียงแสงไฟจากปลายบุหรี่ที่เขาอัดเข้าไปเต็มปอด ก่อนริมฝีปากหยักจะพ่นควันสีขาวออกมา

เขาชอบความมืดของห้อง ถึงแม้จะไม่ได้เปิดไฟ แต่สายตากลับมองเห็นในที่มืดชัดเจน อาจเป็นเพราะอยู่แบบนี้จนชิน บุหรี่ถูกสูบจนถึงครึ่งมวนพร้อมกับไฟภายในห้องนอนของเพื่อนบ้านสาวสว่างขึ้น

"หึ..." ริมฝีปากหยักยกยิ้มในทันทีที่เห็นว่าใครบางคนกำลังเดินเข้ามาภายในห้องของตัวเองด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

เขาหมายถึง ซีลีน อีกเช่นเคย

ทุกวันก็เหมือนปกติที่เขาชอบมองเธอผ่านหน้าต่างจากห้องตัวเอง ปิดไฟให้มืดแล้วมองเธอผ่านความมืดแบบนี้ประจำ เขาเหมือนพวกถ้ำมองแต่เชื่อเขาเถอะว่าซีลีนระมัดระวังตัวเองอยู่ตลอด ไม่เคยทำตัวล่อแหลมให้เขาเห็นแม้แต่ครั้งเดียว

และครั้งนี้ก็คงเหมือนทุกวันที่ยัยนี่จะเอาชุดนอนเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ หลังจากปิดม่านที่หน้าต่างเสร็จ

เขาขยี้ก้นบุหรี่ที่สูบได้ครึ่งมวนลงบนโต๊ะไม้ ก่อนจะโยนมันลงในถังขยะข้างเตียง มือเอื้อมไปหยิบขวดน้ำแล้วยกขึ้นดื่มดับกระหาย สายตาที่ละออกจากเธอเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น แต่เมื่อหันกลับไปมองเธออีกครั้งภาพตรงหน้ากลับทำเขาสำลักน้ำที่เพิ่งจะกระดกเข้าไป

พรวดดดดดดดดด!!

"แค่ก!" น้ำที่เขาพ่นออกมาหกรดบนเตียงนอนเป็นวงกว้าง แต่ในตอนนี้ความสนใจของเขาไม่ได้อยู่ที่มัน แต่สายตากลับจดจ้องไปยังห้องฝั่งตรงข้ามด้วยสายตานิ่งอึ้ง

"เล่นอะไรของเธอวะ..." เสียงสบถของเขาดังขึ้นอย่างผะแผ่ว รู้สึกเหมือนน้ำลายเริ่มเหนียวหนืดจนกลืนลงคอแทบไม่ เมื่อเห็นว่าซีลีนที่ปกติจะหวงตัว หรือไม่ปล่อยให้เรือนร่างของเธอปรากฏสู่สายตาของเพื่อนบ้านอย่างเขาโดยเด็ดขาด

แต่ในตอนนี้เธอกำลังถอดเสื้อผ้าออกอย่างอ้อยอิ่ง โดยที่ไม่ได้สนใจว่าจะมีใครมองจากนอกบ้าน และใครที่ว่าก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเขาที่นั่งตัวแข็งทื่อ เพราะไม่คิดว่าเธอจะถอดเสื้อโดยที่ยังไม่ปิดหน้าต่าง และผ้าม่านให้เรียบร้อยเหมือนอย่างเคย

มาร์ตินยกหลังมือขึ้นมาเช็ดหยาดน้ำที่ติดอยู่บนริมฝีปากออกลวกๆ ลมหายใจเหมือนจะร้อนรุ่มขึ้นมาเสียดื้อๆ ในตอนนี้ความร้อนมันก่อตัวจนเขารู้สึกเหงื่อซึมไปตามขมับทั้งที่เปิดแอร์ไว้เย็นฉ่ำ เลือดลมสูบฉีดเดือดพล่านไปทั่วทั้งร่างกาย ลามไปยังแกนกายเบื้องล่างที่เริ่มแข็งขืนขึ้นเพียงแค่ได้เห็นผิวกายขาวๆ ของเธอ

ถึงแม้ซีลีนจะไม่ได้ถอดเสื้อผ้าออกจนหมดทุกชิ้น แต่การที่เธอเดินไปเดินมาในชุดชั้นในเพียงแค่สองตัวในห้อง ก็ทำสติเขาหลุดลอยจนกู่ไม่กลับแล้ว

และรูปร่างของเธอ เขากล้าบอกอย่างไม่อายปากเลยว่า 'หุ่นดีเหี้ยๆ'

อึก!

เสียงลอบกลืนน้ำลายของเขาดังขึ้นในความเงียบงันภายในห้องที่มีเพียงเสียงแอร์ดังอย่างแผ่วเบาเท่านั้น ฝ่ามือใหญ่เผลอล้วงเข้าไปสัมผัสกับความใหญ่โตของตัวเองที่ผงาดขึ้น ท้าทายคนตัวเล็กที่แทบจะไม่รู้ตัว หรืออาจจะรู้ว่าเขาต้องทรมานกับการจัดการตัวเองมากแค่ไหนถึงได้กล้าทำ

"แม่งเอ๊ย... นี่ก็ไม่ลงเลยไอ้ลูกชาย อ่า.."

ทั้งที่อยากนอนใจจะขาด แต่เมื่อหลับตาลงก็เห็นแต่ภาพเธอในตอนที่ยั่วกันด้วยการถอดเสื้อผ้าทีละชิ้น และกว่าเขาจะทำให้ลูกชายตรงหว่างขาสงบลงได้ก็เกือบเช้าแล้ว....

.

.

.

.

.

.

พูดคุย

ยั่วมาก็ยั่วกลับไปแฟร์ๆๆ อิตินได้นอนไหมนั่น 555+