“ก็แน่ล่ะ ถ้าฉันไม่สร้างให้เธอ แล้วฉันจะสร้างให้ใครกันล่ะ ในเมื่อผู้หญิงในชีวิตของฉันมีแค่เธอคนเดียว... จริงไหม...”
หัวใจของดอกแก้วเบ่งบานราวกับดอกไม้หน้าแล้งที่ได้รับหยาดฝน
“ขอบคุณ... ขอบคุณพี่ภูมากนะคะ... ที่ใจดีกับแก้ว...”
“แล้วชอบให้ฉัน ใจดีหรือว่าใจร้ายมากกว่ากันล่ะ”
“ใจดีสิคะ เพราะเวลาพี่ภูใจร้าย พี่ภูทำให้แก้วกลัวมาก...”
ภูวดลยกมือข้างที่ไม่ได้หิ้วถุงใส่ผลไม้ดองขึ้นจับแก้มใสของดอกแก้ว
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ตอนนี้ฉันถึงได้ใจอ่อนกับเธอนัก...”
“คงเพราะพี่ภูเหนื่อยที่จะแค้นแก้วแล้วใช่ไหมล่ะคะ”
ภูวดลส่ายหน้าไปมา “ฉันว่า เพราะเธอทำเสน่ห์ใส่ฉันมากกว่า”
“เปล่านะคะ แก้ว... ไม่ได้ทำเสน่ห์พี่ภูเลย” ใบหน้าไร้เดียงสาส่ายระริกปฏิเสธ
คนมองแทบซ่อนรอยยิ้มขบขันเอาไว้ไม่มิด
“ฉันไม่เชื่อหรอก ตั้งพิสูจน์ก่อน”
“พิสูจน์... ยังไงเหรอคะ...”
ดอกแก้วยังหน้าตาตื่นเพราะตามแผนการของคนเจ้าเ
