ซ่อนรักสวาทจำแลงNC 20+

ซ่อนรัก 7 ไข้ขึ้น NC

ซ่อนรักสวาทจำแลง 7 ไข้ขึ้น NC

อเล็กซ์ซานเดอร์เดินออกมาจากห้องแต่งตัวเพราะได้ยินเสียงใครบางคนที่กำลังหวีดร้องเสียงดัง ชายหนุ่มยังไม่ได้ใส่แม้กระทั่งเสื้อผ้ามีแค่ผ้าเช็ดตัวที่พันเอวสอบเอาไว้เท่านั้น

"กรี๊ด!!! ช่วยด้วย อย่านะ! อย่าเข้ามา แม่จ๋าช่วยพลอยลินด้วย ฮือๆ" ชายหนุ่มยืนมองร่างบางที่กำลังนอนละเมอจนเผลอถีบผ้าห่มออกจนมันร่วงหล่นไปกองที่พื้น

"อย่านะ! อย่า! ช่วยด้วยยยย" ร่างสูงใหญ่ต้องรีบเข้าไปโอบกอดคนที่กำลังละเมอเอาไว้ เมื่อร่างกายใหญ่ได้สัมผัสกับร่างบางที่กำลังสั่นเทาถึงได้รู้ว่าตัวเธอนั้นร้อนจี๋ราวกับไฟ ใช่เธอกำลังไข้ขึ้นสาเหตุก็คงไม่พ้นที่เธอโดนชกไปที่ท้องอย่างแรงทั้งสองที

"แม่จ๋า พลอยลินหนาว หนาว ช่วยด้วย"

เมื่อร่างบางถูกโอบกอดและได้รับไออุ่นจากคนตัวโตทำให้เธอที่กำลังดิ้นพล่านสงบลงและซุกใบหน้าลงบนอกแกร่ง

"แม่จ๋า แม่ช่วยพลอยลินด้วย พลอยลินกลัว" เสียงหวานเอ่ยขึ้นอีกอย่างแผ่วเบาก่อนเธอจะหลับไปอีกครั้ง

อเล็กซ์ซานเดอร์อุ้มร่างบอบบางขึ้นแล้วเดินตรงไปยังที่นอนใหญ่ เขาวางร่างของเธอลงบนเตียงอย่างแผ่วเบาก่อนจะเดินไปเอายาลดไข้และผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เธออีกครั้ง

เขาไม่เคยที่จะต้องมาทำอะไรแบบนี้ให้ใครมีเพียงมารดาของเขาคนเดียวเท่านั้นที่ได้รับการปรนนิบัติแบบนี้จากเชา

"ฉันมันคนใจบุญซะด้วย" ชายหนุ่มอธิบายเหตุผลกับตัวเองที่ทำแบบนี้ให้กับเธอ

อเล็กซ์ซานเดอร์หยิบยาขึ้นมาก่อนจะบีบริมฝีปากเล็กให้อ้าออกเพื่อที่ป้อนยาเม็ดเข้าไปแต่ทำยังไงเจ้าตัวก็ไม่ยอมอ้าปากและกลืนมันลง

"เธอไม่อ้าปากเองจะหาว่าหลอกแต๊ะอั๋งเธอไม่ได้นะ" เขาพูดกับร่างที่ไร้สติของเธอ ชายหนุ่มอมยาเม็ดเอาไว้ในปากแล้วก้มลงประกบกับริมฝีปากอวบอิ่มใช้ลิ้นสากค่อยๆดันเม็ดยาเข้าปากเธอไปอย่างอ้อยอิ่ง เมื่อริมฝีปากหยักได้ประกบกับริมฝีปากอวบอิ่มแล้วมันยากนักสำหรับเขาที่จะถอดถอนริมฝีปากของตนเองออกมา

เมื่อเธอได้กินยาเข้าไปแล้ว อเล็กซ์ซานเดอร์จึงจัดการกับร่างที่ร้อนราวกับไฟ ผ้าผืนเล็กที่ชุบน้ำมาหมาดๆบรรจงลงเช็ดตั้งแต่ใบหน้าสวยไล่ลงมาที่คอระหง แขนเรียวทั้งสองข้าง ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่เต้าอวบทั้งสองเต้าเขาเช็ดไปก็กลั้นหายใจไปจนบางครั้งก็เผลอกลืนน้ำลายไปเอือกใหญ่ เพราะทั้งสองเต้านี้ช่างสวยงามเหลือเกิน ยิ่งมันโดนความเย็นจากผ้าทำให้ยอดปทุมถันเม็ดเล็กสีชมพูหดลงและตั้งชูชันจนมือใหญ่เผลอไปลูบไล้และบีบขยำมัน

"อื้อออ" เสียงจากคนตัวเล็กทำให้ชายหนุ่มต้องรีบดึงมือตัวเองกลับมา

เมื่อได้สติอเล็กซ์ซานเดอร์ที่ได้จัดการกับท่อนบนของเธอเสร็จแล้วชายหนุ่มไล่เช็ดตั้งแต่เท้าเล็กขึ้นมาที่ ปลีน่องขาวทั้งสองข้างไล่ขึ้นมาจนถึงต้นขาขาวอวบและซอกขาหนีบทั้งสองข้างจนไปถึงโหนกเนินสามเหลี่ยมที่กลีบอวบอูมทั้งสองข้างเบียดชิดกันอยู่

ชายหนุ่มยืนนิ่งจ้องมันเขม็ง ต้องยอมรับว่าทุกส่วนบนร่างกายของคนที่นอนแน่นิ่งอยู่นี้มันดึงดูดเขามากทั้งๆที่เขาเคยเห็นร่างกายหญิงสาวทั่วทุกมุมโลกมานักต่อนักแม้กระทั่งดารา นางแบบ ไฮโซ มันยังไม่ทำให้เขาเป็นได้ขนาดนี้

อเล็กซ์ซานเดอร์สะบัดศีรษะเบาๆไล่ความคิดทุกอย่างออกไปจากหัวแล้วก้มลงใช้ผ้าเช็ดตามรอยแยกยิ่งมองตรงนั้นของเธอมันยิ่งทำให้ลูกชายของเขาไม่รักดีมันดื้อดึงพองขยายใหญ่ดีดเด้งจะออกมาจากผ้าเช็ดตัวที่เขาพันปิดมันไว้ ชายหนุ่มต้องหันหน้าหนีเพราะกลัวอารมณ์ของตนเองและเร่งรีบเช็ดให้เสร็จจนผ้าผืนเล็กร่วงหล่นลงทำให้มือของเขาถูไถไปโดนที่กลีบอูมพอดี อเล็กซ์ซานเดอร์หยุดชะงักพร้อมกับหันมาดูในสิ่งที่ฝ่ามือตนสัมผัส

เขามองโหนกเนินสีชมพูไร้ไรขนที่ฝ่ามือกำลังสัมผัสมันอยู่ ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก มาบัดนี้เขาไม่อาจห้ามใจตัวเองได้อีกต่อไปนิ้วเรียวยาวถูไถแหวกกลีบอวบอูมสีชมพูออก เม็ดติ่งสีแดงที่กำลังขับน้ำใสๆออกมา เขาค่อยๆแหย่นิ้วชี้เข้าไปในร่องหลืบหัวแม่มือบดบี้เม็ดตุ่มไตสีแดงเบา

"อื้อออ" เสียงครางออกมา

"อืม...ซี๊ด อ๊า" ชายหนุ่มเผลอส่งเสียงครางออกมา เมื่อมือสากอีกข้างกุมแก่นกายใหญ่ที่มันแข็งและร้อนระอุ เขาชักรูดมันไม่หยุด มือทั้งสองข้างต่างทำหน้าที่ระบายความใคร่ให้หายหมดไปยิ่งร่องหลืบที่อ่อนนุ่มตอดรัดนิ้วเขาเพียงใดชายหนุ่มยิ่งเร่งสาวแก่นกายใหญ่เร็วขึ้นเท่านั้น

"อ๊า ซี๊ด อ๊า อ๊าาา" มือสากจับแก่นกายใหญ่ที่กระตุกหงึกหงักชักมันเข้าออกอยู่สามสี่ทีก่อนที่เขาจะจับมันมาพ่นสารธารลาวาบนหน้าท้องแบนราบของคนที่กำลังหลับไหลไม่ได้สติ

"แม่ง...ชิบ!" ชายหนุ่มสบถกับตัวเองอีกครั้งที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย เขาทำยังกับว่าตัวเองเป็นเด็กหนุ่มที่เพิ่งจะหัดรักเหมือนคนที่เพิ่งเคยเจอร่างกายโป๊เปลือยครั้งแรกและทำเหมือนตัวเองขาดเรื่องอย่างว่ามานานแสนนาน ทั้งที่ร่างกายเขาไม่เคยขาดเรื่องแบบนี้เลย

ผู้หญิงมากหน้าหลายตา ไฮโซ ดารา นางแบบ นักกีฬาชื่อเสียงโด่งดังต่างพากันเรียงแถวมาแก้ผ้าให้เขาแต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยเป็นถึงขนาดนี้

อเล็กซ์ซานเดอร์จับผ้าผืนเล็กที่เขาทำร่วงหล่นบนพื้นขึ้นมาเช็ดน้ำกามของตนเองที่มันหยดกระจายเต็มบนหน้าท้องของเธอแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอีกครั้ง

หลังออกมาจากห้องน้ำชายหนุ่มล้มตัวนอนลงข้างๆร่างบอบบาง เขาไม่แน่ใจว่าตัวเองจะนอนหลับได้ลงหรือไม่เพราะชั่วชีวิตนี้เขาไม่เคยที่จะนอนร่วมเตียงไม่เคยแชร์ที่นอนให้ใครเลยเพราะผู้หญิงที่เขาเคยร่วมรักด้วยทุกคนหลีงจากเสร็จกิจแล้วก็จะแยกย้าย

"เฮ้อ" ชายหนุ่มถอนหายใจดังขึ้นเพราะเขานอนไม่หลับเขาพลิกซ้ายพลิกขวานอนคว่ำทำยังไงก็ไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้เลย เขาไม่ถนัดที่มีคนมานอนด้วย ฝ่ามือใหญ่อังไปที่หน้าผากสาวเมื่อเธอไม่มีไข้แล้วเขาก็โล่งใจ

อเล็กซ์ซานเดอร์ลุกขึ้นไปหยิบแมคบุ๊คเครื่องหรูขึ้นมาเปิด เมื่อนอนไม่หลับชายหนุ่มเลยต้องเอางานขึ้นมานั่งทำเสียเลย เขาก้มอยู่หน้าจอไม่รู้นานเท่าใดแต่พอเงยหน้าขึ้นมาดูนาฬิกาอีกทีก็พบว่าตอนนี้เช้าแล้ว

ร่างเล็กที่ตอนนี้เริ่มกระดุกกระดิก พลอยลินดาลืมตาขึ้นมาช้าๆตอนนี้หัวเธอหนักอึ้งและรู้สึกเจ็บหน่วงที่หน้าท้อง

"ที่ไหนเนี่ย" เธอพึมพำกับตัวเองเบา มือเล็กค่อยเปิดผ้าห่มออกสำรวจดูร่างกายตัวเอง

"มะ ไม่นะ" เธอตกใจกับสภาพตัวเองที่ตอนนี้โป๊เปลือยไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นบนร่างกาย แถมตอนนี้ที่หน้าท้องของเธอมันช้ำจนขึ้นสีเขียวปนสีม่วงจ้ำใหญ่ๆ

"รู้สึกตัวแล้วเหรอ" พลอยลินดาต้องรีบดึงผ้าห่มมาปิดร่างกายตัวเองอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงทักทายเป็นภาษาอังกฤษดังขึ้นใกล้ๆ ใช่เขานั่งอยู่บนเตียงใหญ่ไม่ไกลจากเธอ แต่ที่หญิงสาวไม่เห็นก็เพราะมัวแต่สนใจกับร่างกายของตน้อง

พลอยลินดาเธอเป็นเด็กเรียนดีเรียนเก่ง และเธอก็เรียนสายภาษาจึงไม่ยากสำหรับเธอที่จะฟังและพูดภาษาอังกฤษได้คล่อง

หญิงสาวหันไปตามเสียงทัก เธอต้องตกตะลึงเมื่อผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆเธอนี้มีใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตร ผมสีน้ำตาลอ่อน คิ้วดกที่มีสีเดียวกันกับผม นัยตาสีเหลืองอัมพัน จมูกที่โด่งรับกับริมฝีปากหยักได้รูป เธอจำได้เขาคนนี้ที่อุ้มเธอขึ้นมาก่อนที่เธอจะสลบไป

"ขอโทษนะคะไม่ทราบว่าที่นี่ที่ไหนคะ" พลอยลินดาตัดสินใจถามเขาออกไป

"คอนโดของฉันเอง"

"แล้วหนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ"

"ฉันพามาเอง"

"แล้ว...เอ่อ...แล้วใครเป็นคนถอดเสื้อผ้าให้หนูคะ"

"มีแม่บ้าน เป็นผู้หญิงที่ถอดเสื้อผ้าและเช็ดตัวให้เธอ"

"แล้วคุณเห็นไหมคะ"

"ทำไม? ถามอะไรเยอะแยะ" อเล็กซ์ซานเดอร์เริ่มชักสีหน้าทำท่าไม่พอใจ

"จริงๆเธอควรจะขอบคุณฉันที่ช่วยเธอจากพวกนั้นเอาไว้ ดีกว่าจะมาถามเซ้าซี้ฉันแบบนี้"

"ขอโทษค่ะ และก็ขอบคุณที่ช่วยหนูเอาไว้" พลอยลินดายกมือไหว้เขา ทำให้ผ้าห่มที่เธอดึงไว้หล่นลงมากองที่เอวคอดเผยให้เห็นเต้าอวบทั้งสองเต้า

"เอ๊ะ! " พลอยลินดารีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดทันที

"หึ หึ" ท่าทางไร้เดียงสาของเธอมันช่างน่ารักเหลือเกินจนทำให้ชายหนุ่มนั้นเผลอยิ้มตาม อเล็กซ์ซานเดอร์ขยับเข้ามาใกล้กับร่างบอบบาง เขาจ้องตาเธอเขม็ง พร้อมกับเอ่ยถามขึ้น

"เธอชื่ออะไร อายุเท่าไหร่"

"หนูชื่อพลอยลินดาค่ะ เรียกพลอยลิน หรือพลอยก็ได้ค่ะ อายุ17ปี"

"อืม" เธออายุยังเด็กจริงๆแต่ทว่าอะไรต่อมิอะไรของเธอมันไม่เด็กเอาเสียเลย ชายหนุ่มได้แต่คิดในใจว่าเขาเกือบจะมีคดีพรากผู้เยาว์เสียแล้ว

"เอ่อ...แล้วคุณชื่ออะไรคะ"

"ฉัน? อเล็กซ์ซานเดอร์" เขาชี้มาที่อกของตนเอง