When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
หลังจากที่ภามเอาเช็คจำนวนหนึ่งล้านบาทปาใส่หน้าประสงค์ที่ถูกกระทืบจนลุกไม่ขึ้น พร้อมกับเสียงสาปแช่งของคนรอบตัว ภามก็จูงมือเธอพาเข้าไปเก็บข้าวของสำคัญที่เธอไม่ได้เก็บไปก่อนหน้านี้จนหมด ส่วนใหญ่เป็นเอกสารสำคัญและรูปถ่ายของแม่ เพราะตอนที่หนีออกจากบ้านประสงค์ครั้งที่แล้วนั้นเธอทันคว้าหยิบเอาแค่เงิน สมุดบัญชีธนาคารและเสื้อผ้าสองสามชุดเท่านั้นเอง หลังจากเก็บของทั้งหมด ภามก็พาเธอขึ้นรถแล้วกลับไปยังเพนต์เฮาส์ของเขาเหมือนเดิม ซึ่งแน่นอนว่าเธอย่อมต้องอยู่ฝั่งขวาที่เป็นอาณาเขตของเขา ไม่ใช่ของคีรีมา ระหว่างนั้นเกวลินกับภามไม่ได้พูดอะไรกันแม้แต่นิดเดียว เธอเงียบเพราะเขาเงียบ เกวลินเองไม่ใช่คนช่างพูดช่างคุยจึงไม่รู้จะพูดอะไร แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อภามเอ่ยขึ้นมาว่าให้เธอไปพักผ่อนที่ห้องเดิมที่เธอนอนได้ เกวลินจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาในที่สุด “พี่ภามคะ” เธอเรียกรั้งร่างสูงใหญ่ เขาหันมามองหน้าเธอก่อนจะเลิกคิ้ว