ไป๋ซูเม่ยตกใจเมื่อรู้ว่าถูกอี้เสี่ยวฟานจับได้ว่าตามเขามาทั้ง ๆ ที่นางเองก็ถอยออกมาห่างพอสมควรแล้ว
“นึกไม่ถึงจากกันไม่กี่เดือนวิชายุทธ์ของเสี่ยวฟานจะก้าวหน้าได้ยินไกลถึงเพียงนี้”
ไป๋ซูเม่ยกำลังจะเดินออกไปแต่นางกลับพบว่ามีสตรีผู้หนึ่งเดินเข้าไปหาอี้เสี่ยวฟาน นางจึงเดินถอยกลับไปที่เดิมและเริ่มจับที่สร้อยข้อมืออีกครั้งเพื่อฟังเสียงพวกเขาคุยกัน สตรีผู้นั้นเดินไปหาเขาและหันหลังให้นางอยู่
“เหตุใดเจ้าจึงออกมาจากตำหนักขององค์ชายหก...ลู่หลิน”
ชื่อนั้นทำเอาไป๋ซูเม่ยถึงกับตกใจและหันไปมองอีกครั้ง แม้จะเห็นเพียงด้านหลังแต่ซูเม่ยก็จำได้เป็นลู่หลินไม่ผิดแน่
“ข้า…อยากมาถามข่าวคราวของคุณชาย ได้ข่าวว่าเขาพึ่งจะเข้าวังมากับ….”
“เจ้ามีสิทธิ์อันใดที่จะถามถึงเว่ยซื่อจื่ออีก การที่เขาตัดสินใจให้ข้าช่วยชีวิตเจ้าจากเดนนรกอย่างเสวียนอวี่ออกมาครั้งก่อนก็นับว่าช่วยเจ้ามากพอแล้ว”
“ข้ารู้!! แต่ว่าท่านองครักษ์ ข้า
