“ขอบใจน้องหญิงมากนะ”
ไป๋ซูเม่ยตบหลังมือนางเบา ๆ เพื่อเป็นการยืนยันให้มั่นใจว่านางอยู่ข้างเดียวกันกับนางและสกุลเหยียน
จวนสกุลเหยียน
ข่าวขององค์ชายเสวียนอวี่แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว ดังนั้นจึงไม่แปลกที่แม่ทัพเหยียนและฮูหยินเองก็จะทราบเรื่องนี้แล้วเช่นกันเพียงแต่ใจความสำคัญที่อยู่กับเหยียนเฟยหย่าต่างหากที่ทำให้แม่ทัพเหยียนถึงกับโกรธจนตัวสั่น
“อะไรนะ เจ้าบอกว่า….องค์ชายสี่เสวียนอวี่ผู้นั้นคิดจะใช้กองทัพสกุลเหยียนและยืมมือข้าเพื่อช่วยเขาในการชิงตำแหน่งรัชทายาทงั้นหรือ ข้าคิดเอาไว้แล้วเชียวว่าจู่ ๆ จะเข้าหาเจ้าด้วยเรื่องอันใดกัน ที่แท้ฮองเฮาก็วางแผนเอาไว้แล้ว นึกไม่ถึงว่าจะกล้าลูบคมสกุลเหยียน ครั้งนี้นางคงต้องผิดหวังแล้ว”
“เจ้าค่ะลูกได้ยินมากับหูและได้เห็นกับตาว่า….ว่าเขา…..ทารุณเด็กสาวเหล่านั้น…ท่านพ่อลูกไม่อยากแต่งงานกับองค์ชายเจ้าค่ะ ข่าวนี้แพร่ไปทั่วเมืองหลวงแล้ว ความน่าจะถึงพระกรรณ
