เว่ยเฟิงหรงหันมามองหน้านางระหว่างที่ฝ่าบาทเริ่มประกาศเรื่องงานล่าสัตว์ในวันพรุ่งนี้ ไป๋ซูเม่ยรู้สึกพลาดอีกครั้งที่เผลอพูดเรื่องนี้ออกไป แต่นางก็รีบหาข้อแก้ตัวในทันที
“ข้าไม่รู้จักเพียงแต่ว่าดูจากรูปร่างและอาวุธที่เขาพกแล้วย่อมไม่ใช่คนธรรมดาเป็นแน่ ดูแล้วคงเป็นองครักษ์ที่มีฝีมือมิเช่นนั้นจะเข้ามาในวังหลวงและอยู่ประชิดตัวองค์ชายได้เช่นไรกัน”
“เจ้าวิเคราะห์ได้ราวกับว่า…เคยรู้เรื่องเกี่ยวกับวังหลวงดีจนข้านึกตกใจ แต่จะเป็นไปได้เช่นไรกันเล่า ฮ่า ๆ ข้าคงคิดมากไปแล้วล่ะ เจ้าได้ยินหรือไม่รางวัลสำหรับงานล่าสัตว์ในวันพรุ่งนี้คือ….กระบี่เซียนโหวเชียวนะ”
“มันมีความสำคัญอย่างไรหรือเจ้าคะ”
“กระบี่เซียนโหวก็ไม่ต่างกับป้ายทองที่พวกข้ามี หรือเรียกอีกอย่างว่าป้ายผ่านได้ทุกประตู”
“ป้ายผ่านได้ทุกประตูงั้นหรือเจ้าคะ”
“เหมือนอย่างที่เจ้าต้องติดอยู่ที่หน้าเมืองหลวง หากว่าเจ้าพกกระบี่เซียนโหว เจ้าจะสามารถไปท
