ไป๋ซูเม่ยมองหน้าบุรุษหนุ่มนักฆ่าจากหอหลัวต๋า สหายคนสนิทในตอนที่นางเป็นอิ่นหลงอยู่ นึกไม่ถึงว่าเขาจะปรากฏตัวอยู่ที่นี่ในห้องนี้และยังคุยเรื่องการลอบสังหาร เสียงที่นางได้ยินคือเสียงของเขานี่เอง
“คุณชายเว่ย เหตุใดองครักษ์ขององค์ชายหก จึงได้มาอยู่ในจวนของท่านได้”
“หึ นี่อย่างไรเล่า ข้าคิดเอาไว้ไม่ผิดสตรีก็คือ…..”
“คุณหนูไป๋อย่าพึ่งวู่วามขอรับเขาเป็น…พวกเดียวกันกับเรา”
“ต้าหมินท่านไว้ใจคนอื่นง่ายไปแล้ว เขาเป็นองครักษ์คนสนิทของเสวียนอวี่ คืนนี้ข้ายังเห็นเขายืนประชิดกับเสวียนฟงจะพูดได้เช่นไรว่าเขาเป็นพวกเดียวกับซื่อจื่อ”
ดาบของไป๋ซูเม่ยพาดไปที่คอของอี้เสี่ยวฟานโดยที่เขายังไม่ทันได้ระวังตัว เขาเองก็นึกไม่ถึงว่าสตรีอย่างนางจะโจมตีเขาได้ว่องไวชนิดที่ประชิดตัวโดยไร้เสียงไร้เงาได้เช่นนี้ ซึ่งในใต้หล้านี้มีเพียงสตรีเพียงคนเดียวที่ทำเช่นนั้นได้ แต่นาง…ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว….
“แม่นาง ข้าเพียงมาแจ้
