เสียงหัวเราะทำให้เธอหัวใจแช่มชื่นเพราะอาณาจักรคอสแทนทิโนไม่มีเสียงเจี๊ยวจ๊าวของเด็กเล็ก ๆ มานานเท่าใดแล้ว ขณะยืนมองแฝดชายหญิงเล่นกันสายตาของเธอเหลือบไปทันเห็นใครคนหนึ่งเดินเข้าไปในบ้านไม้
คาลิสต้าจึงเดินกลับมาที่บ้านซึ่งก็ยังมองเห็นลักษมีกับปุนต์เล่นวิ่งไล่กันในสวน เมื่อไปถึงระเบียงบ้านก็ต้องชะงักเมื่อแอเรียลล่ากำลังปิดประตูและหันกลับมา เมื่อเห็นคาลิสต้าเธอกลับทำสีหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“คุณผู้หญิง...คุณผู้หญิงมาตอนไหนคะนี่ ฉันไม่เห็นคุณเลย”
“ก็มาเมื่อเธอเห็นนี่ไงคาลิสต้า” อีกฝ่ายทำเสียงเหมือนรำคาญอย่างทุกครั้ง “ทำไม...ฉันจะมาบ้านหลังนี้ไม่ได้หรือยังไง นี่มันบ้านสามีของฉัน เป็นบ้านที่พ่อของแมทสร้างขึ้นมาไว้พักผ่อน ฉันจะมาตอนไหนก็ได้”
“ค่ะคุณผู้หญิง...แล้ว...คุณเซลีนเป็นยังไงบ้างคะ”
“เมื่อกี๊เห็นลิลลี่ช่วยนวดเท้าให้...เชอะ! นึกว่าทำดีแล้วใครเขาจะเห็นใจ ผู้หญิงพันอย่างนั้น ทำดีให
