We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
17
เช้าวันต่อมา พีรดาตื่นขึ้นมาด้วยความเร่งรีบเพราะมีบินตั้งแต่เช้า แต่ด้วยเรื่องที่ปริญโทร.มาเมื่อคืนทำให้หญิงสาวถึงกับนอนไม่ค่อยหลับ เพราะอีกไม่กี่วัน เขาก็จะบินไปเจอเธอที่ภูเก็ต นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ตื่นสาย และต้องเร่งรีบมาที่สนามบินแบบนี้ “เฮ้อ! เกือบโหลดของไม่ทัน” พีรดานั่งพักเหนื่อย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเช็กข้อความ เผื่อมีคนติดต่อเรื่องงานเข้ามา แต่แล้วข้อความที่ส่งมากลับทำให้หัวใจเธอเต้นแรงอีกครั้ง ‘ถึงภูเก็ตแล้วไลน์บอกด้วยนะ ฉันเป็นห่วง’ เป็นปริญที่ส่งข้อความมาหาตั้งแต่เช้า และคำว่า ‘เป็นห่วง’ ของเขาอาจจะพูดในฐานะเพื่อน แต่สำหรับคนที่คิดเกินเพื่อนอย่างเธอมันทำให้มโนไปไกล และไหนจะเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ นั่นอีก แม้ปากจะบอกว่าให้ลืมมันไป แต่ในความเป็นจริงก็ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ง่ายๆ โดยเฉพาะกับผู้ชายที่ตนเองรักมาตลอด แน่นอนว่า เรื่องคืนนั้นจะกลายเป็นความทรงจำที่
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
