“รู้ก็ดีนี่ครับ เยี่ยม!” เวทัสยิ้มตอบกลับมา ก่อนจะหันไปชงเครื่องดื่มต่อ
“คุณออกมาทำงานดึกดื่นแบบนี้ ข้าวฟ่างไม่ว่าเหรอ” ฝ่ายคนเป็นลูกค้าเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย เพราะคิดว่า ป่านนี้ เมรีญาคงนอนรอสามีอยู่ที่บ้านเป็นแน่
“ไม่ต้องเป็นห่วงภรรยาของผมหรอกครับ ตอนนี้ เธอสบายดี และเธอเข้าใจว่านี่เป็นงาน” ถึงจะไม่ได้เกลียดปริญ แต่หากอีกฝ่ายพูดถึงเมรีญาเมื่อไหร่ เวทัสก็อดที่จะหวงไม่ได้ ก็รักของเขา
“ฮ่าๆ ใจเย็นหมอ ผมแค่ถามเฉยๆ ไม่ได้จะยุ่งกับภรรยาของคุณ คุณก็รู้ว่าผมจบคือจบ” ปริญพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อหาเรื่องหมอเวทัส แต่มาเพราะไม่รู้จะระบายเรื่องที่น่าอึดอัดนี้กับใคร
“อืม ผมเชื่อ แต่ผมก็ไม่ได้ชอบใจเท่าไหร่รหอกนะที่คุณไปยุ่งกับเด็กของเพื่อนผม”
เวทัสกำลังพูดถึงเขมมิกา ตอนที่รู้ว่าขู่แข่งของธามไทคือปริญ ก็ไม่อยากจะเชื่อว่าโลกจะกลมขนาดนี้ อีกอย่าง หมอนี่ก็ถือว่าเป็นคู่แข่งที่สม
