Emilia’s POV
“Take off your towel, Mr. Ale. Should I take that by myself? Let’s begin the thing that you wanted me to do.”
Ang katatagang iyon ang huling bumalot sa kabuuang sulok nitong room.Nanatili lang kaming nakatingin sa isa’t-isa. Hindi na rin ako nagsalita pa gayong gusto ko lang na basahin ang kaniyang isipan.
Hindi ba at ito naman ang gusto niyang mangyari? Bakit parang wala man lang siyang galaw ngayon? Ngayong ako na ang kumilos para sa aming dalawa ay bakit hindi na siya kumibo?
Pansin ko ang kakaibang tingin nito sa akin na animo’y kakainin na ako ng buhay. Ewan ko ba at kung bakit parang matinding lakas ang nararamdaman ko ngayon na para bang kabisado akong hindi ako malalagay sa alanganin. Eh, noong unang gabi namin ay sobrang takot ako sa mga ganitong bagay pero ngayon
