หลังจากที่นางบัวผันออกไป ปรายฟ้าก็มองอาหารตรงหน้าอย่างชั่งใจ เธอไม่อยากรับประทานมันเลย แต่เหมือนว่าสภาวะร่างกายตอนนี้จะบีบบังคับให้เธอรับประทานมัน แม้ว่าจะกลัวว่าคนที่นี่จะไม่เป็นมิตร แต่เพื่อความอยู่รอด เธอก็ต้องกิน ถ้าคนพวกนี้จะเลวร้ายขนาดที่วางยาคนอื่นได้ ก็ถือเสียว่าเธอเกิดมาชดใช้ในกรรมแล้วกัน
ว่าแล้วหญิงสาวก็หยิบจานข้าวขึ้นมารับประทาน ก่อนที่เธอจะคายออกมาทันที นี่มันข้าวหรือว่าอะไรกันแน่ ทำไมมันถึงได้เค็มขนาดนี้ สงสัยแกล้งเธอแน่ๆ นี่ขนาดว่าเธอหิวจนตาลายเธอยังทานไม่ลงเลย ทั้งนายทั้งบ่าวคงต้องการให้เธอตายสินะ ถ้ายังเป็นอย่างนี้อยู่อีก เธอคงต้องตายแน่ๆ
เมื่อเลือกที่จะไม่ทานอาหารจานนี้แล้ว ปรายฟ้าก็วางจานลง ก่อนที่เธอจะดื่มน้ำตามด้วยความหิว คนที่นี่ใจร้ายเหลือเกิน เธอไม่ได้ทำอย่างที่พวกเขากล่าวหา แต่พวกเขากลับทำราวกับว่าเธอไปเป็นฆาตกร ฆ่าผู้หญิงที่เธอไม่รู้จักคนนั้นความเจ็บปวดนี้เธอไม่ร
