“ไม่มีอะไรก็ออกไปเดี๋ยวนี้เลย อย่ามายืนด่าอยู่แบบนี้” ปรายฟ้าเอ่ยด้วยความเหนื่อยล้า เธอจะไม่เหนื่อยได้ยังไงล่ะ ในเมื่อเธอรับประทานอาหารครั้งสุดท้ายก็คือกลางวันของวันก่อน นอกจากนั้นเธอก็รับประทานแค่น้ำเท่านั้น แล้วยังมาเจอข้าวที่มันไม่สามารถรับประทานได้แบบนี้ ความเหนื่อยมันเพิ่มเท่าทวีคูณเลยทีเดียว หลังจากนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอก็ไม่สนใจแล้ว แต่สิ่งที่เธอทำเมื่อสักครู่นี้ มันเหมือนเป็นการไปยั่วยุให้นางบัวผันโกรธมากขึ้นกว่าเดิม นางก็เลยจัดการคว่ำจานข้าวใส่ศีรษะของปรายฟ้า นั่นทำให้ปรายฟ้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก เธอมองนางบัวผันตาขวางด้วยความไม่พอ แต่เธอก็อ่อนแรงเหลือเกิน เธอไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะต่อสู้กับนางบัวผัน
“อยากทำอะไรก็ทำเลยป้า ฆ่าฉันเลยดีมั้ยจะได้ตายตามเจ้านายของป้าไป” ปรายฟ้าสวนออกมาด้วยความไม่พอใจ ทำไมถึงทำกับเธออย่างนี้ บางทีการตายเพื่อหนีความเกลียดชังของคนพวกนี้มันก็ดีเหมือนกัน
