“ข้าจะเชื่อที่เจ้าพูดได้อย่างไร”
“ฮูหยินไม่ต้องเชื่อที่ข้าน้อยพูดก็ได้เจ้าค่ะ แต่ข้าน้อยได้ทำในสิ่งที่ต้องทำแล้วคือได้มาบอกฮูหยิน ก็ถือว่าได้ทดแทนคุณไปส่วนหนึ่งไม่รู้สึกผิดในใจอีก”
เต้เฟยหรี่ตามอง สิ่งที่จูเหม่ยลี่พูดมาก็น่าคิด นางจะลองเชื่อดูสักครั้ง
“ข้าเชื่อเจ้าแต่ข้าต้องส่งเจ้าเข้าคุกทหาร”
จูเหม่ยลี่เบิกตากว้าง “อะไรนะเจ้าคะ”
“ข้าจะส่งเจ้าเข้าคุกทหาร รอให้ปราบกบฏบัวแดงสำเร็จแล้ว ข้าจะปล่อยเจ้าไป เหตุผลที่ข้าส่งเจ้าไปที่คุกนั้นก็เพราะเจ้านำความลับนี้มาบอกแก่ข้าหากน้องชายสามีของเจ้ารู้ เจ้าต้องไม่ปลอดภัยแน่ ดังนั้นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดก็คือคุกทหาร รอทุกอย่างเรียบร้อยข้าจะให้คนปล่อยเจ้าออกมา”
“แต่ว่า...” เต้าเฟยไม่ปล่อยให้จูเหม่ยลี่อ้ำอึ้งนาน นางออกคำสั่งกับแม่นมเซียง
“แม่นมเซียง”
“เจ้าค่ะ” แม่นมเซียงลุกขึ้น “ตามข้ามา ข้าจะพาเจ้าไปให้ทหารคุมตัว”
จูเหม่ยลี่ไม่รู้จะทำอย่างไรดีไป
