2 | ตัดสินใจครั้งใหญ่
1269 Words
2
ตัดสินใจครั้งใหญ่
สายตาของเขาไม่ได้ล้อเล่นแน่ๆ เจ้าหน้าที่ถึงกับตั้งความหวังไว้สูงลิบ เพราะรู้ว่าหมอปรินซ์ไม่ใช่หมอที่กินเงินเดือนและค่าเวรไปวันๆ เขารับผิดชอบได้ทุกอย่างอยู่แล้ว
“คะ ครับ คุณหมอหมายถึงอะไร และต้องการให้ผมทำอะไรครับ”
ประโยคที่ถามมาเบาลงบ่งบอกว่าพร้อมจะเก็บมันเป็นความลับ หมอปรินซ์ยังไม่ได้ให้คำตอบในทันที ไฟสีแดงที่ติดอยู่บนมุมตู้แช่ที่มีช่องเรียงรายดึงสายตาเขาไปก่อน
ต้องมีตัวแทน
ถ้าโชคเข้าข้าง ขอให้ในนั้นมีศพไร้ญาติ...
“มีศพไร้ญาติรึเปล่า” เขาเอ่ยถามขณะที่ตายังจ้องอยู่
“มีครับหมอ อยู่มาจะครบอาทิตย์แล้ว วันนี้ถ้าไม่มีญาติมาติดต่อ มูลนิธิที่ส่งมาจะย้ายไปฝังที่สุสานศพไร้ญาติครับ”
“ผู้หญิงหรือผู้ชาย” ที่เขาถามแบบนั้นเพราะขนาดโลงศพอาจจะทำให้มีคนสงสัย
“ผู้หญิงครับ เป็นคนเร่ร่อน”
มุมปากนายแพทย์หนุ่มกดลงเล็กน้อย แสดงว่าโชคเข้าข้างสินะ
ถึงแม้ว่าสิ่งที่เขาคิดจะทำผิดทั้งจรรยาบรรณแพทย์และกฎหมาย แต่ในเวลานี้เขากลับลืมสนใจมันทั้งสิ้น อะไรบางอย่างกำลังดลบันดาลให้ช่วยเธอ และข้อแลกเปลี่ยนคือตัวของเธอที่จะเป็นตัวทดลองโปรเจกต์
“หนึ่งล้าน” ตาเจ้าหน้าที่เบิกโต
“อะไรนะครับO_O”
“หนึ่งล้าน ถ่วงเวลาไว้ให้ผม และอย่าให้ใครแตะต้องศพ ห้ามฉีดฟอร์มาลินหรือเข้าตู้แช่ ผมกลับมาจะบอกอีกทีว่าจะย้ายศพนี้ออกทางไหน”
ถ้าใครฟังก็อ้าปากค้าง หนึ่งล้านทำงานทั้งชาติก็เก็บไม่ได้ ยาของเขาจะมีผลในเวลาสั้นๆ ถ้าช่วงเวลานั้นพยุงชีพทันเขาต้องรีบให้ออกซิเจนไปเลี้ยงเซลล์ต่างๆในร่างกาย ใส่เครื่องช่วยหายใจให้เร็วที่สุด ซึ่งเขาทำมันกับสัตว์มาแล้วมันได้ผล ตอนนี้หนูพวกนั้นก็ยังมีชีวิตอยู่และแข็งแรงดี
แต่กับคน... ต้องเสี่ยง
“คุณหมอจะ...”
“ใช่ ผมจะขโมยศพนี้ คุณต้องสลับศพนี้กับศพไร้ญาติ”
“อะไรนะครับ ถ้าโดนญาติจับได้ผมซวยนะครับหมอ”
“ทำตามคำสั่งไม่ต้องกลัวตกงาน ผมมีงานให้ทำและมีเงินเดือนให้คุณมากกว่านี้หลายเท่า มีพวกอีกรึเปล่า ถ้ามีหามาให้ผม”
เจ้าหน้าที่กลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก แล้วมองไปที่ศพอีกครั้ง
หนึ่งล้าน หนึ่งล้าน ท่องไว้
“ครับ มีครับ”
“เตรียมไว้ ผมจะจ่ายให้อย่างงาม บอกให้ปิดปากเงียบด้วย”
“ได้ครับหมอ แล้วคนในมูลนิธิหมอจะเอาไงครับ ให้ผมลองติดต่อก่อนไหม พวกนั้นก็เพื่อนผม” หมอปรินซ์พยักหน้าเบาๆ
“ติดต่อให้หมด ผมฝากเรื่องนี้ด้วย”
วิธีอื่นมันไม่ทันการณ์ ต่อให้มีอำนาจช่วยเรียกร้องความเป็นธรรม แต่ถึงขั้นนั้นอาจจะช้าไป เจ้าหน้าที่คนนั้นได้ยินข้อเสนอก็ยินดีและดีใจจนเนื้อเต้น รีบพยักหน้ารับเตรียมเปลี่ยนศพและติดต่อเพื่อนตัวเอง ก่อนที่หมอปรินซ์จะผลักประตูเดินออกไปที่ฝั่งบันไดหนีไฟเพื่อโทรหาคนช่วยอีกแรง
เขาต้องเตรียมพร้อมเรื่องอุปกรณ์การแพทย์และเตรียมหมออีกหลายคน แต่เสียงที่ลอดผ่านประตูบันไดหนีไฟ ทำให้มือที่กำลังจะผลักเข้าไปชะงัก
“มันตายก็ดีแล้วนี่จะเครียดทำไม พ่อของลูกจะได้ขึ้นเป็นประธานบริษัทต่อ”
แค่เสียงที่คุ้นแว่วผ่านหูถึงประโยคสำคัญนิ้วโป้งของนายแพทย์หนุ่มก็เคลื่อนไปกดบันทึกเสียงอัตโนมัติ อีกฟากหนึ่งกำลังประหม่าอย่างหนักกับการพลาดพลั้งไม่ยั้งมือครั้งนี้
“แม่คะ แต่เราทำให้พ่อแม่ใบชามันตายแล้วนะ ยังทำให้มันตายอีกเหรอ ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้”
ใบชา... เธอชื่อใบชา
และเธอ... ก็ถูกฆ่าจริงๆ
“ลูกก็ต้องการแบบนั้นนี่แพรว เราถอนตัวกันไม่ทันแล้ว แม่บอกแล้วไงกับโดมอย่าประเจิดประเจ้อ แผนเราเลยพังกันหมด ปลอมพินัยกรรมให้ใบชาแต่งงานกับโดมเพื่ออนาคตโดมจะได้ขึ้นเป็นประธานบริษัทก็พังเละ ก็ให้มันตายๆไปน่ะถูกแล้ว ถ้าอยู่เมื่อไหร่มรดกบ้านนั้นจะเป็นของเรา เหลือแค่มันที่เป็นก้างขวางคออยู่”
“โถ่แม่ ใครจะทนไหว หนูอุตส่าห์ยอมอดทนให้แฟนตัวเองไปจีบมันนะ”
“พอแล้วๆ อย่าพูดเรื่องนี้ตอนนี้ รับศพใบชาให้เสร็จแล้วรีบเผา ห้ามใครมีพิรุธ ฉันจ่ายไปเยอะเรื่องนี้มันต้องจบสวย”
คนพูดประโยคนี้คงเป็นลุงของเธอ
“อย่าเปิดหน้าศพนะพ่อ แพรวไม่กล้ามองหน้ามันเลยอ่ะ กลัวติดตา”
“ใครจะเปิด รีบทำพิธี รีบเผา”
เมื่อได้ยินเสียงรองเท้าหลายคู่แทนบทสนทนา เขาก็รีบถอยออกมาแล้วรีบเดินกลับไปผลักประตูห้องเก็บของเพื่อซ่อนตัวแทน หมอปรินซ์เก็บเสียงให้เงียบแม้กระทั่งเสียงปิดประตู เขาจับลูกบิดไว้มองผ่านช่องประตูแคบๆ พอครอบครัวนั้นพ้นประตูหนีไฟออกมา ก็แสร้งร้องไห้บีบน้ำตาลูบหลังกันและกันอย่างน่าสมเพช
รู้แบบนี้ยิ่งผลักดันเขาให้รีบเร่งมือและต้องทำให้สำเร็จ ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ต้องการตาย โดนฆ่าพ่อฆ่าแม่ไม่พอแถมเธอยังถูกรุมฆ่ายึดธุรกิจและมรดกอีก
ไม่อยากเสียเวลามากไปกว่านี้ หมอปรินซ์รีบยกมือถือโทรหาพ่อของเขาทันที
(ว่าไงลูกชาย) ศาสตราจารย์นายแพทย์ปริญปรัชญ์รับสายด้วยความรู้สึกที่แปลกใจเล็กน้อย ถึงจะอยู่บ้านข้างๆกัน นานทีปีหนลูกชายผู้เก็บตัวจะโทรหา
“ผมมีเรื่องให้ช่วย”
(เรื่องอะไร?)
เขารีบเล่าทุกอย่างให้อาจารย์แพทย์ผู้เป็นพ่อฟัง และสิ่งที่คิดก็เป็นไปตามคาด
(ไม่ได้)
“พ่อจะไม่เดือดร้อน”
(แต่ลูกจะเดือดร้อนปรินซ์)
“ผมไม่มีเวลาแล้ว ผมสัญญาจะทำเรื่องนี้ให้เงียบที่สุด”
ถ้าคนอย่างเขาให้คำสัญญา คนที่เลี้ยงมาย่อมรู้ดีว่าเขาทำได้แน่ ปลายสายลังเลใจจนเงียบไปชั่วขณะ รู้ว่าลูกชายกำลังคิดค้นอะไรบางอย่างแต่ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องนี้ และจะนำร่างคนจริงๆไปเป็นหนูทดลอง
(ปรินซ์....)
“ผมไม่เคยขออะไรพ่อ นี่เป็นครั้งแรก และจะเป็นครั้งสุดท้าย” เขากดเสียงลงไปอย่างหนักแน่น มีแรงบางอย่างขับเคลื่อนในใจจนอกแทบระเบิด
ถ้าพ่อเขาไม่ช่วย เขาก็ไม่หยุดอยู่แล้ว
แต่ถ้าช่วยทุกอย่างจะง่ายขึ้น มีคนเซ็ตเครื่องมือแพทย์รอ มีหมอสมองระดับอาจารย์สแตนบาย
(...)
“ขอคำตอบให้ผมด้วยครับ...”
(พ่อจะช่วยเท่าที่สมควร อย่าให้เรื่องนี้หลุดถึงหูแม่ล่ะ เราจะตายกันหมด)
จบแล้ว ทางสะดวก และหลังจากนี้เงินเท่านั้นคือใบเบิกทาง เขาโปรยเงินตั้งแต่เจ้าหน้าที่เฝ้าห้องเก็บศพ อาบน้ำศพ รวมถึงมูลนิธิที่จะมารับศพไปสุสานไร้ญาติ ทำทุกขั้นตอนให้ช่องทางย้ายศพออกไปสะดวกที่สุด
และหวังว่าเธอจะสู้ไปด้วยกัน...
โปรเจกต์ที่มีชีวิตใบชาเป็นเดิมพันได้เริ่มขึ้นแล้ว..
- Writer
