เลขาคุณเจคอบ
1108 Words
ตอนที่ 6
เลขาคุณเจคอบ
“ทำไมเหรอครับ”
คำถามแสนสุภาพจากใบหน้าหล่อเหลา ที่โน้มมาตรงหน้าเล็กน้อย ทำให้น้ำทิพย์สังเกตเขาได้ชัด เพราะเมื่อวานมัวแต่มองส่วนล่าง เพิ่งรู้ว่า เจคอบ คนตรงหน้ามีจมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาสีนิลเข้มสกาวแผงแววทะเล้น ผมหยักศกได้รูปจัดแต่งเป็นระเบียบเรียบร้อย เข้ากับสูทสีครามเข้ม
ต่างจากเมื่อวาน รวมฟ้ากับเหว
แต่นั่นไม่สำคัญเท่า การปล่อยตัวปล่อยตัวของเธอเมื่อคืนนี้หรอกนะ ...แล้วเขาจะมองเธอว่ายังไง
คิดแล้วก็รู้สึกอับอายจนใบหน้าของ น้ำทิพย์ แดงก่ำ
“นะ ..นาย คือ คะ คุณเจคอบเหรอ”
น้ำทิพย์เอ่ยเสียงตะกุกตะกัก ปากสั่นระริก
“ใช่ครับ”
หน้าหล่อเหลาคนงานโรคจิตตอบ
...ไม่ใช่ซิ ไม่ใช่คนงานโรคจิต แต่คือคุณเจคอบ ต่างหาก
“อะ ..เอ่อ ดิฉันคิดว่าตัวเองคงไม่เหมาะกันงานเลขาเท่าไหร่ คือที่ผ่านมาคิดว่าตัวเองไม่มีประสบการณ์ทางด้านนี้ อาจจะทำไม่ดีเท่าที่ควร”
จะรออะไรอยู่ละน้ำทิพย์ รีบเผ่นซิ ใครจะมาทำงานกับไอ้หมอนี่กัน ถึงจะเป็นเจคอบก็เถอะ
“น่าเสียดายจังเลยนะครับ”
เจคอบ ถอนหายใจ เมื่อคนตรงหน้าขยับเก้าอี้เตรียมลุกออกจากห้อง
“จริงๆตำแหน่งนี้ไม่มีอะไรมาก แค่รวบรวมเอกสาร เข้างานที่ออฟฟิศใหญ่แค่ไม่กี่วันเท่านั้น”
เขาเปรยต่อ “อีกอย่าง เราตั้งเงินเดือนสำหรับเลขาไว้ที่ห้าหมื่นต่อเดือนเลย”
ห้าหมื่นบาทต่อเดือน! น้ำทิพย์ชะงักเท้าทันที
ไม่นะงานรายได้ดีขนาดนี้ มันคือกับดักล่อเหยื่อรึเปล่า ไม่มีทางเสียละ หางานที่ไม่ลำบากใจแค่เดือนละสองสามหมื่นก็น่าจะพอแล้วมั้ง
“ไม่เป็นไรค่ะ แต่ถ้าได้สักแปดหมื่นบาทต่อเดือน ดิฉันถึงจะทำ” น้ำทิพย์โพล่งออกไปเล่นๆ คิดว่าอย่างไงเจ้าโรคจิตนี้ก็คงจะส่ายหัวและปล่อยเธอไปแน่นอน
ฮ่าๆๆ นิ่งไปเลยใช่มั้ย พอได้ยินว่า แปดหมื่น
“ตกลงครับ จะเซ็นสัญญางานเลยมั้ยครับ” เจคอบ เอ่ยเสียงราบเรียบ ตาคู่สีนิลเข้มจ้องมองเธอนิ่ง
อะไรนะ!
ไอ้หมอนี่มันบ้าไปแล้วเหรอเปล่านี่
เอาไงดี ยายน้ำ ...เสียงนางเอก กับ นางมารร้ายในจิตเธอถกเถียงกันใหญ่ อยู่ภายในหัว
“ตั้งแปดหมื่นเลยนะโว้ย ส่วนไอ้เรื่องK ใหญ่นั้นก็ลืมๆมันไปซะ จะไปหาจากไหนงานเชียงราย เงินเดือนขนาดนี้”
เสียงนางมารร้ายกระซิบ และเหมือนอีนางเอกผู้แสนดีจะเริ่มโอนอ่อนผ่อนตาม
...อีนังนี่ มันน่าเงินจริงๆ
“กะ ..ก็ได้ค่ะ ถือว่าเป็นการเรียนรู้งานในหน้าที่นี้ ดิฉันจะตั้งใจทำอย่างเต็มที่ค่ะ”
น้ำทิพย์ตอบเสียงฉะฉาน เธอจะต้องเป็นมืออาชีพ งานส่วนงาน เรื่องส่วนตัวนั่นอย่าเอามาปะปนกัน
ท่องไว้ แปดหมื่นๆๆ
.
.
พี่จิณนำเอกสารสัญญาจ้างงานมาให้ภายหลังเมื่อ น้ำทิพย์ เดินออกจากห้อง และนัดเริ่มงานอีกภายในห้าวัน โดยหน้าที่เธอคือต้องตารางงานทั้งหมดของ คุณเจคอบ
“ความจริงนายไม่ค่อยประจำที่ออฟฟิศเจแมริออท เท่าไหร่คะ ส่วนใหญ่จะออกหน้าไซส์งานมากกว่า คุณน้ำคงจะต้องคอยดูแลในส่วนนั้นด้วย”
พี่จิณอธิบายลักษณะงานคร่าวๆให้ฟัง น้ำทิพย์พยายามศึกษาข้อมูลเท่าที่จะทำได้ แต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้จนต้องเอ่ยถาม
“ปกติคุณเจ พักอยู่ที่ไหนเหรอคะ”
“หือ”
“อะ..เอ่อ คือดิฉันถามในฐานะเลขานะคะ เพราะเราต้องดีลงานและติดต่อกับนายตลอด ควรจะต้องรู้ข้อมูลแลความเคลื่อนไหวด้วยใช่มั้ยคะ”
ไม่รู้อะไรดลใจให้น้ำทิพย์ อธิบายเสียยาวเหยียด
“พี่เองไม่แน่ใจนะคะ คุณเจค่อนข้างจะโลกส่วนตัวสูง บางวันก็พักที่ออฟฟิศ หรือบ้านพัก บางครั้งก็โรงแรม แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ คาดว่าเรื่องนั้นจะไม่ทำให้งานสะดุดแน่นอน”
พี่จิณอธิบาย มองหน้าของน้ำทิพย์ นิ่ง
ก็ไม่ได้กลัวงานสะดุดซักหน่อย..น้ำทิพย์คิดในใจ
.
.
“ไอ้น้ำมันได้งานที่เจแมริออทแล้วโว้ย”
แม่พิมพ์พร ป่าวประกาศไปแทบจะทั่วหมู่บ้านว่าลูกสาวได้งานแล้ว โดยน้ำทิพย์ไม่บอกว่าได้เงินเดือนเท่าไหร่ เกรงจะตกอกตกใจ และไม่อยากจะให้คนอื่นมาขอยืมเงินด้วย
“เจแมริออท ก็โรงแรมของคุณเจ เจ้าของไร่ข้างๆเรานี่ไง ถือเหมือนกัน บ้านใกล้เรือนเคียง เขาเองก็มีน้ำใจและให้เราทำไร่ฟรีมานาน”
พ่อของเธอกล่าวชื่นชม
ทำไมพ่อรู้ ..ถึงไม่บอกน้ำเลยนะ
“พรุ่งนี้ทางคนงานเค้าจะมาปรับที่ตรงเขาฝั่งโน้น พ่อคงได้ประจำที่ไซส์อยู่หลายวัน เห็นคุณเจบอกจะปรับจะสร้างรีสอร์ทไว้รองรับชาวต่างชาติ”
วุ้ย ข้อมูลแน่นเปรี้ยะ ..น้ำทิพย์คิดในใจ
“ไอ้จ้อยเอ้ย ไปตลาดกันคืนนี้ฉลองกันหน่อย ทำจิ้มจุ่มกัน พี่น้ำเองได้งานทำแล้ว”
แม่ของเธอตะโกนเรียกหลาน ก่อนจะชวนกันไปตลาด
น้ำทิพย์ได้แต่มองตามก่อนถอนหายใจยาว
“แม่เอ้ยจะรีบฉลองไปไหน ไม่รู้จะทำได้กี่วัน”
แม้จะคิดดังนั้น แต่เมื่อถึงมื้อเย็นจริง ทั้งพ่อแม่ หลานๆ และเพื่อนๆคนงานในไร่กว่าสิบคนก็ต่างนั่งล้อมวง สังสรรค์รอบแคร่ไม้ใผ่ที่ต่อกันยาวสามอัน
“เอามาต่อเพิ่มอีก เดี๋ยวคนงานไร่นั้นมา”
พ่อของเธอสั่ง ก่อนที่ชายหลายคนจะช่วยกันยกแคร่ไม้อีกสามอันมาวางเรียงกัน และอุปกรณ์จิ้มจุ่มครบชุดวางไว้
น้ำทิพย์เองเริ่มจะกรึ่มๆ ด้วยกินเบียร์ไปหลายขวด และไม่รู้เพราะอะไร เริ่มเมาทีไรเธอก็จะนึกถึงแต่ มานพ แฟนเก่าและภาพบาดตาที่ติดตรึงใจนั้น
“มากันแล้วๆ”
คนงานบอก ต่างรีบกุลีกุจอไปต้อนรับ น้ำทิพย์ได้แต่มองตามว่าจะเทคแคร์ดูแลอะไรกันหนักหนา
“สวัสครับคุณเจ ไม่เจอกันนานเลย คุณท่านกับคุณโจสบายดีนะครับ”
เสียงของพ่อเธอเอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อม ทำให้มือที่คีบตะเกียบในหม้อจิ้มจุ่มของ น้ำทิพย์ชะงัก
คุณเจ งั้นเหรอ ...ตามมาหลอกหลอนอะไรถึงนี่อีก
***********************
- Writer
