5 | DENIS - ติดใจ
1579 Words
5
[DENIS]
ติดใจ
"คงไม่ได้"
ฉันชะงัก ช็อตฟีลขั้นสุด นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันโดนโฮสปฏิเสธ ปกติมีแต่คนอยากขึ้นเตียงกับฉันทั้งนั้น
"อยากได้เท่าไหร่ว่ามา" ฉันเสนอ
แต่...
"ฉันไม่อยากได้อะไรทั้งนั้น ขอตัว" เขายิ้มที่มุมปากจากนั้นลุกขึ้นยืน ก่อนจะกระชับสูทให้เรียบร้อยแล้วเดินไปที่ประตูห้องทิ้งฉันให้อยู่กับความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น
ซึ่งธณินเข้ามาพอดียืนหอบอยู่ข้างๆฉัน
"ของที่สั่งได้แล้วครับ" ฉันไม่ตอบยังนั่งนิ่ง ทั้งงงทั้งหงุดหงิด ก่อนที่จะลุกขึ้นคว้ากระเป๋าแล้วหันไปมองหน้ามือขวาของตัวเอง
"กลับ"
"เกิดอะไรขึ้นครับคุณเดนิส"
"โฮสที่ฉันเลือก ปฏิเสธฉัน"
ฉันกัดฟันตอบแล้วเดินนำออกไปจากห้องรับรอง ก่อนจะอ้อมไปที่ฝั่งคลับที่มีโซฟาตั้งเรียงราย และใช่... ฉันเจอเคนจิ โฮสคนนั้นกำลังยืนล้วงกระเป๋ากางเกงที่บาร์ถือแก้ววิสกี้มองมาที่ฉัน รอบๆเขาเต็มไปด้วยการ์ด ออร่าที่ฉายออกมาดูยังไงก็ต่างจากโฮสคนอื่น
แบบนี้คือเล่นตัวโก่งราคาสินะ เข้าถึงยาก ราคาจะยิ่งสูง ได้... จูบฉันแล้วเล่นตัวมากใช่ไหม เดี๋ยวได้เห็นดีกัน!
"กลับเถอะธณิน"
"ครับ"
•••
เช้าวันต่อมา...
ฉันยังคงทำงานเหมือนเดิม ชีวิตประจำวันไม่ได้ต่างจากเดิมสักเท่าไหร่ แต่มีสิ่งหนึ่งที่กำลังแปลกไปอย่างเห็นได้ชัด และสิ่งนั้นก็ทำเอาฉันนั่งแตะริมฝีปากตัวเองทั้งวัน
ใช่ ฉันยังไม่ลืมจูบเมื่อคืน...
ทุกครั้งที่ขยับริมฝีปาก ไม่ว่าจะพูด กิน หรือทาลิปสติก ฉันยังรู้สึกถึงรสจูบของเคนจิ ถึงฉันจะไม่เคยจูบใครมาก่อน ไม่เคยมีใครข้ามเส้นกับฉันมาถึงขนาดนี้ แต่จูบนี้... มันเป็นจูบที่ดีมาก รสสัมผัสความหวานทำให้ฉันลืมคำว่าล้ำเส้นไปสนิท เขาหล่อหลอมฉันด้วยลิ้นอุ่นๆจนสุดท้ายฉันถูกควบคุมซะเอง
ให้ตาย... บ้าไปแล้วเดนิส หล่อนหลงโฮสลูกครึ่งญี่ปุ่นคนนั้นใช่ไหม
"คุณเดนิสครับ"
ธณินเรียกฉันหลุดจากภวังค์ ก่อนที่ฉันจะหมุนเก้าอี้กลับไป
"อะไร"
"คุณเดมี่..." ฉันถอนหายใจทันที ยัยเด็กบ้านั่นก่อเรื่องอะไรอีก
"มีอะไรก็รีบพูดมา ยัยนั่นไปสร้างเรื่องอะไรอีก"
"คุณเดมี่พาผู้หญิงคนนั้นมาพบคุณเดนิสครับ"
คิ้วฉันขมวดชนกันทันที ก่อนที่จะมองไปที่ประตูที่ธณินเดินไปเปิด เดมี่กับยัยอ้อแอ้อะไรนั่นยืนอยู่ ถ้าฉันไม่อนุญาตต่อให้เป็นน้องสาวที่คลานตามกันมา ก็ไม่มีสิทธิ์ข้ามเส้นประตูเข้ามาในห้องทำงานของฉัน
"มีอะไรเดมี่"
"เดมี่มีเรื่องจะปรึกษาเจเจ้ค่ะ ไหนๆเจเจ้ก็สืบประวัติอ้อแอ้แล้ว"
ฉันหันไปมองธณิน ซึ่งมือขวาของฉันพยักหน้าทันที คงจะให้บอดี้การ์ดสักคนลงพื้นที่ดูด้วยสินะถึงโดนจับได้ แต่วันนี้เดมี่มาคุยกับฉันจริงจัง ส่วนยัยอ้อแอ้ก็แต่งตัวเรียบร้อยขึ้น ฉันไม่ใช่ผู้ใหญ่ใจแคบ ถ้าอยากคุยอยากปรึกษาก็ได้ทั้งนั้น
"เข้ามา"
น้องสาวฉันก้มหัวเล็กน้อยก่อนจะดึงมืออ้อแอ้เข้ามานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ฉันมองหน้าทั้งคู่ด้วยสายตาราบเรียบจับผิดเข้าไปในตาสองคู่นั้น ก่อนจะเอนพิงเก้าอี้หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม
"พูดมา" เดมี่สูดหายใจเข้าลึกๆ
"จริงค่ะที่อ้อแอ้ทำงานอย่างว่า แต่เพื่อนเดมี่ไม่มีทางเลือกค่ะ" ฉันตวัดตามองยัยอ้อแอ้ทันที
"ฉันไม่เคยดูถูกอาชีพของเธอ แต่รู้ไว้ซะว่าถ้าน้องสาวฉันเป็นอะไรเพราะเธอ ฉันไม่เอาไว้แน่"
อ้อแอ้ยกมือไหว้ฉันทันที
"อ้อแอ้รู้ค่ะ อ้อแอ้ขอโทษที่มาคบเดมี่ ตอนแรกที่เข้ามาคบยอมรับว่าเพื่อผลประโยชน์จริงๆ เพราะเดมี่เป็นคนเดียวที่จะทำให้อ้อแอ้เจอคุณได้ เรื่องนี้อ้อแอสารภาพกับเดมี่แล้วค่ะ"
เดมี่พยักหน้า ยัยเด็กนี่ไม่ได้หัวอ่อนซะทีเดียว เธอคงจะคุยเรื่องนี้เคล้นความจริงกันมาแล้ว
"อยากพบฉันทำไม?"
อ้อแอ้ยกมือไหว้ฉันอีกครั้ง จริตจะก้านที่เจอกันครั้งแรกไม่หลงเหลือ
"คุณเป็นมาเฟีย เป็นคนมีอำนาจและมีอิทธิพล ช่วยคุ้มกันคนอาชีพเราๆได้ไหมคะ"
อาชีพเราๆ...
ฉันทวนคำนั้นในหัว
"เธอจะให้ฉันคุ้มกันโสเภณีเหรอ?"
"ใช่ค่ะ จริงๆแล้วเราคุยกันมาตลอดว่าต้องหาคนใหญ่คนโตคุ้มกัน ตอนนี้มีคนหาผลประโยชน์จากเรา มาเรียกเก็บเงิน ฉุดไปขายตัวที่ญี่ปุ่น แถมบางครั้งเรายังถูกทำร้ายร่างกายและโดนปล้น ไปแจ้งความก็ไม่ได้อะไร แค่ตำรวจมองว่าเป็นคนขายบริการก็ไม่ใส่ใจแล้ว ช่วยเราหน่อยนะคะ ตอนนี้พี่ๆเดือดร้อนและกลัวกันมาก"
ฉันมองหน้าเดมี่ น้องสาวฉันยิ้มออกมาราวกับมั่นใจในตัวฉัน ไลออนไม่เคยยุ่งกับธุรกิจสีดำหรือเทาๆพวกนี้ จะให้ฉันข้องเกี่ยวฉันไม่เอาด้วยหรอก ไม่ใช่ธุระ อีกอย่างงานฉันก็เยอะมากด้วย
"ทำอาชีพอื่นซะสิ" เท่านั้นแหละเดมี่ลุกขึ้นจากเก้าอี้ และเดินมาคุกเข่าข้างๆเก้าอี้ของฉัน
"แต่เจเจ้คะ มีคนกำลังลำบากนะคะ จริงอยู่ที่ทำอาชีพอื่นได้ แต่ไม่ควรมีผู้ชายคนไหนเอารัดเอาเปรียบผู้หญิงแบบเราๆนะ ยิ่งเป็นพวกมีอิทธิพลด้วยแรงผู้หญิงจะสู้อะไรได้ อีกอย่างการขายบริการไม่ใช่เรื่องผิดเลย ทุกคนล้วนมีศักดิ์ศรีทั้งนั้นค่ะ แค่คุ้มกันแถวๆนั้นแวะเวียนไปดูบ้างก็ได้ค่ะ นะคะๆ เดมี่จะไม่ดื้ออีกแล้ว เดมี่สงสารอ้อแอ้ พี่สาวของอ้อแอ้ก็เป็นเหยื่อถูกจับไปขายตัวที่ญี่ปุ่นแลกข้าวแลกน้ำไปวันๆ ตอนนี้ยังหาทางกลับไม่ได้เลยค่ะเจเจ้"
ใจน้องฉันมันกว้างราวกับแม่น้ำแปดร้อยสายมารวมกัน
เฮ้อ! กูเหนื่อย
"ฉันจะคิดดูอีกที และปรึกษาเรื่องนี้กับคุณปู่และคุณพ่อ" เดมี่ส่ายหน้ารัว
"ไม่บอกคุณปู่กับคุณพ่อได้ไหมคะ... ถ้าบอกยังไงท่านก็ไม่อนุญาต"
"รู้ก็ดีนี่" ฉันแย้งทันที
"เจเจ้... เดมี่ขอร้อง"
ฉันปรายตามองน้องสาวตัวเอง วันนี้ไม่งอน ไม่เถียง นั่งทำตาละห้อยน่าสงสารข้างๆ ต่อให้ใจฉันจะแข็งเป็นหิน หรือเด็ดขาดแค่ไหน แต่แพ้แววตาแบบนี้ของเธอประจำ
"อืม ฉันจะคิดดู"
"เย้!" เดมี่ยืนขึ้นโผกอดฉัน ก่อนจะหอมแก้มฟอดใหญ่ๆจนฉันเอียงหน้าหลบ
"อย่าดีใจเกินเหตุ ฉันแค่บอกจะคิดดู"
"แต่เดมี่เชื่อในฝีมือเจเจ้ และเชื่อว่าเจเจ้ใจดีกับคนที่ลำบากค่ะ ซึ่งคนที่ลำบากคือผู้หญิงที่ตอนนี้แทบไม่มีที่ยืนในสังคม เรามีกำลังมีอิทธิพลเราต้องช่วยเนอะ^^"
ฉันหัวเราะเหอะออกมาเพราะเดมี่กดดันทางอ้อมสุดๆ
ตอนนี้อ้อแอ้ร้องไห้ไปแล้ว แต่ครั้งนี้เธอร้องไห้อย่างมีความหวัง และเธอก็หยิบมือถือขึ้นมาเปิดรูปถ่ายให้ดู เป็นภาพถ่ายรอยช้ำที่ถูกทำร้าย และข้อความขอความช่วยเหลือจากญี่ปุ่น
สถานที่ขายบริการคือซอยซอยหนึ่งในกลางกรุงเรียกว่าขายทั้งซอยก็ว่าได้ ในซอยเป็นตึกแถวเรียงเข้าไป และทุกเวลาเที่ยงคืนสาวๆจะมานั่งที่เก้าอี้ริมถนนเพื่อให้แขกได้ขับรถเลือก
เคยแก้ปัญหามาหลายครั้งไม่ให้แขกรับไปโรงแรม จนทำห้องเองบนตึกแถวแต่ก็ช่วยไม่ได้ แขกไม่ขึ้น หนำซ้ำยังโดนพวกอิทธิพลในพื้นที่รีดไถ โดนนายหน้าหลอกไปขายต่างประเทศ พวกเขาอยากให้ฉันช่วยคุ้มกันคัดแขกให้ และปกป้องดูแลเมื่อมีแขกทำเกินขอบเขต ยินดีจ่ายเงินเป็นเปอร์เซ็นต์หากว่าฉันต้องการ
ฉันไม่ได้ตอบตกลง ฉันต้องเช็คทุกอย่างอย่างรอบคอบก่อนจะรับปากใคร
เมื่อฉันสั่งบอดี้การ์ดให้ไปส่งอ้อแอ้ ฉันก็ปรึกษาเรื่องนี้กับเดมี่อีกที เพราะต้องการทำข้อตกลงพี่น้องอย่างจริงจัง ข้อแลกเปลี่ยนฉันไม่อยากได้เงิน แต่อยากให้น้องฉันหยุดดื้อเป็นลิงเป็นค่างสักที
"ถ้าฉันช่วย... ห้ามไปทดสอบชีวิต หรือทำอะไรตามอำเภอใจ เราเป็นทายาทมาเฟียมีศัตรูรอบด้านจะทำตัวอิสระเตร็ดเตร่แบบคนธรรมดาไม่ได้"
เดมี่พยักหน้าทันที
"เดมี่รับปากค่ะ ว่าถ้าเจเจ้ช่วยเพื่อนเดมี่ครั้งนี้ เดมี่จะทำทุกอย่างตามที่เจเจ้แนะนำ เจเจ้วางแผนให้เดมี่ได้เลย หาแฟนให้ก็ได้ อะไรที่เจเจ้คิดว่าดีเดมี่ก็ตามนั้น"
ต้องรักเพื่อนขนาดไหนถึงยอมกลับเข้ามาอยู่ในกรอบที่ตัวเองไม่ชอบ
"ได้ งั้นตามนี้"
"ธณิน"
"ครับคุณเดนิส"
"เที่ยงคืนเตรียมรถให้ฉัน ฉันจะออกไปดูพื้นที่"
"ได้ครับ"
- Writer
