เสี่ยวเอ้อหน้าร้านจดจำหลี่เฉียงได้ เมื่อเห็นเขาเดินมาแต่ไกล ก็รีบวิ่งออกไปหาเขาทันที
“ท่านมาแล้ว นายหญิงสั่งไว้ หากท่านมาให้รับพาไปพบนางทันที” เสี่ยวเอ้อดีใจออกหน้าออกตา หากเขาพาหลี่เฉียงไปพบจ้าวซื่อได้ คงได้รางวัลจากนางไม่น้อย
“เช่นนั้นก็ไปเถิด” หลี่เฉียงกดยิ้มที่มุมปาก ความรู้สึกเช่นนี้เหมือนเมื่อก่อนที่เขาไปหอพนัน คนงานที่ทำหน้าที่เรียกลูกค้าก็เอาใจเขาเช่นนี้
หลี่เฉียงถูกพาเข้าไปด้านหลังของร้านจื้อฝู เพราะตอนนี้มีหลายคนที่มาจับตามองอยู่ที่ร้าน ว่าผู้ใดจะเป็นผู้นำผ้ามาส่ง
ในตอนแรกที่จ้าวซื่อบอกว่าเป็นคนงานของที่ร้านนางทำ ทำให้คนงานปักผ้าถูกร้านอื่นซื้อตัวออกไปเป็นจำนวนมาก แต่เมื่อเห็นฝีเข็มที่ใช้ปักต่างก็ต้องผิดหวังไปตามๆ กัน พอจะย้อนกลับมาทำงานที่ร้านของนาง นางก็ไม่คิดจะรับกลับมาเสียแล้ว
พอตรวจสอบว่าไม่ใช่ฝีมือของคนงานที่ร้านจื้อฝู ทางร้านค้าอื่นต่างก็ต้องเปลี่ยนมาจับตาดูสตรีชาวบ้า
