เสียงทุ้มต่ำกำลังเล่านิทานให้ลูกน้อยฟัง นี่ก็เข้าเดือนที่เก้าแล้วกับการอุ้มท้องลูกแฝด ซึ่งในอีกสองวันจะถึงกำหนดคลอด
คุณพ่อมือใหม่ตื่นเต้นกว่าใครเขา ตั้งใจดูแลทั้งเมียรักและลูกน้อยอย่างดี ทั้งเปิดเพลงเสริมพัฒนาการ ส่องไฟฉายกระตุ้นให้ลูกดิ้น พูดคุยกับเจ้าแฝดทุกวันเพื่อให้จดจำเสียงตนได้
อดใจที่จะได้เจอหน้ากันไม่ไหวแล้ว
“หนูเจิน” เฮียเสือกดเสียงต่ำเชิงดุ ก่อนจะหยุดอ่านหนังสือนิทานในมือไปชั่วขณะ
เจ้าของชื่อที่นั่งเอนหลังพิงหัวเตียงเงยหน้าขึ้น พลันเลิกคิ้วใส่เฮียเสือที่หรี่ตามองแล้วตัวกระตุกเกร็ง
“อ่านต่อสิคะเฮียเสือ”
“เฮียไม่มีสมาธิเลยเธอ”
พูดจบประโยคเขาก็ปิดหนังสือในมือลง ก่อนจะคว้าหมับเข้าที่มือบางของเจิน แต่เมียรักกลับส่งเสียงหงุดหงิดในลำคอแทน ทั้งที่มันควรเป็นเขาหรือเปล่าที่งุ่นง่านแทน
เธอเล่นจับเสือน้อยจนมันแข็งคามือแบบนี้
“หนูครับอย่าจับเดี๋ยวแข็ง” เขาเอ่ยบอกเสียงลอดไรฟัน
“ขอเล
