–พะพิ้ง–
ฉันเดินเข้ามาในห้องน้ำด้วยหัวใจที่เหมือนถูกบีบแน่น ยิ่งเห็นแบบนั้นก็ยิ่งเจ็บปวด นี่ฉันจะช่วยนาบีของพี่ซันเดย์เป็นแฟนได้จริงๆหรอ แค่คิดฉันก็แทบจะร้องไห้อยู่แล้ว
“ทีกับฉัน ทั้งดุ ทั้งด่า พอกับผู้หญิงที่พี่ชอบทำไมพี่ไม่เห็นจะว่าอะไรบ้างเลย แถมยังยอมให้เธอแตะต้องไปทั่วตัวแบบนั้นอีก คงชอบแบบนั้นละสิ”
ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆในขณะที่ยืนอยู่หน้ากระจก ภาพสะท้อนของฉันในกระจกนั้น ดวงตาแดงก่ำ ริมฝีปากสั่นระริก ฉันพยายามฝืนยิ้ม แต่ยิ่งฝืนมันก็ยิ่งเจ็บ
ฉันหัวเราะในลำคอเบาๆ เสียงนั้นสั่นจนแทบไม่เหมือนเสียงของตัวเอง
“หึ! ถ้าจะลูบไล้กันขนาดนั้น ทำไมไม่ไปเปิดโรงแรมเลยละ เอาให้มันเสร็จๆแล้วค่อยกับมานั่งต่อเถอะ ถ้าจะขนาดนั้น”
พูดจบก็กลืนก้อนสะอื้นลงคออย่างยากลำบาก
ไม่นานประตูห้องน้ำก็เปิดออก
“อ้า...พะพิ้ง มาเข้าห้องน้ำเหมือนกันเหรอ”
“อืมใช่…”
ฉันตอบพร้อมยิ้มบางๆ แล้วก็ตั้งใจว่าออกไปแล้วก็จะ
