[หิรัญ Talk]
จิตของผมถูกดึงกลับมาในนิมิตเดิม ทว่ากลับมันกลับเงียบสงัดราวกับไม่มีพลังจิตของใครอยู่แถวนี้ มีเพียงวิญญาณชั่วร้ายและผีเร่ร่อน ที่กำลังลอยตลบอบอวลในอากาศ มันคงรู้ตัวแล้วว่าผมต้องกลับมาอีกแน่ ถึงได้พาชบาไปซ่อนไว้ที่อื่น
“รัญ... หิรัญ”
เสียงเรียกที่เบาหวิว คือพลังจิตที่อ่อนกำลังของใครบางคน เป็นเสียงผู้ชายที่คุ้นหู แต่นึกไม่ออกว่าเป็นใคร
“รัญ ทางพี่” (รัญ ทางนี้)
เสียงเริ่มชัดขึ้นมาเล็กน้อย ผมถึงได้รู้ว่านี่คือเสียงของลุงหมาย แกคงตั้งใจมาช่วยผมตามหาชบาอีกแรง หวังว่านี่จะไม่ใช่กับดักนะ แต่คาดว่าไม่น่าจะใช่ เพราะกับดักคงเสียงชัดกว่านี้ แต่นี่เสียงเบาจนแทบไม่ได้ยินเลย
ผมลองเสี่ยงเดินไปตามเสียงของลุงหมาย เดินไปเรื่อย ๆ ท่ามกลางความมืด หมอกหนาเริ่มปกคลุมจนหนาวเย็น ยิ่งเดินเข้ามาลึกก็ยิ่งวังเวง รอบข้างเริ่มมีต้นไม้ขึ้นแทรก จนกระทั่งกลายเป็นป่าทึบในที่สุด
หรือนี่จะเป็นกับดัก?
“ทาง
