เมื่อทุกอย่างกลับเข้ามาสู่สภาวะปกติความรู้สึกเสียใจก็วนกลับเข้ามาหาจีรณาอีกครั้ง แต่ในเมื่อสิ่งที่เสียไปแล้วมันหวนกลับมาไม่ได้เธอก็ไม่ควรร้องไห้ฟูมฟายให้เสียเวลา เพราะการกระทำครั้งนี้เป็นเธอเองที่เลือกและตัดสินใจไม่มีใครบังคับเธอเลยสักนิด
“นี่คุณ ปล่อยสักทีสิ” เอ่ยอู้อี้อยู่ในวงแขนแกร่งของชายหนุ่มที่โอบกอดเธอไว้ ทำให้ใบหน้าของหญิงสาวซบอยู่ที่หน้าอกแกร่งนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ แม้จะพยายามขืนตัวออกแต่ก็ถูกชายหนุ่มกอดกระชับแน่นขึ้นเหมือนต้องการแกล้งเธออย่างไรอย่างนั้น
“ฉันเสียเงินไปเป็นล้าน ฉันเสร็จแค่ครั้งเดียวเธอก็จะไปเลยอย่างนั้นเหรอ” จีรณาเงยหน้ามองเจ้าของคำพูดตาขวาง แต่ใบหน้ากับรู้สึกร้อนวูบวาบด้วยความอายกับคำพูดโจ่งแจ้งตรงไปตรงมานั้น
“แล้วคุณอยากจะได้อะไรจากฉันอีกล่ะ” คนถูกถามเลิกคิ้วขึ้นมองใบหน้าสวยที่ชื้นไปด้วยเหนื่อยเล็กน้อย ยกยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
ที่จริงเขาก็ไม่รู้เหมือนก
