แสงแดดสีทองทอแสงสว่างเข้ามาภายในห้องนอนตอนเที่ยงของวันใหม่ ปลุกคนที่นอนหลับสลบไสลอยู่บนเตียงให้รู้สึกตัวตื่น เปลือกตาที่ปิดสนิทค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนจะหลับลงไปอีกครั้งเพื่อปรับม่านตาให้คุ้นชินกับแสงสว่างจ้าภายในห้อง ดวงตาคู่สวยมองเพดานห้องอย่างงุนงงก่อนจะหันมองไปรอบห้อง คิ้วเรียวขมวดมุ่นเข้ากันด้วยความสงสัยเพราะไม่มีอะไรที่บ่งบอกว่าเป็นบ้านของเธอเลยสักนิดก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ เมื่อสำนึกได้ว่าที่นี่ที่ไหนและเธอเองมาทำอะไรที่นี่ ร่างบางลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงยกมือขึ้นมาลูบหน้าตัวเองเหมือนกับมันจะสามารถลบความคิดที่ประเดประดังเข้ามาในขณะนี้ให้ออกไปบ้างแต่สุดท้ายความจริงก็คือความจริงสิ่งที่เสียไปแล้วไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้ จึงขยับตัวลุกลงจากเตียงแต่ความเจ็บบริเวณกลางกายสาวก็แล่นแปลบขึ้นมาจนหญิงสาวต้องร้องออกมาเบาๆ
“อื้อออ บ้าเอ้ย” สบถออกมาเบาๆ กับตัวเองพลางคิดไปถึงเหตุการณ์เร่าร้อ
