ตอนที่ 2-1 ว่ายน้ำคอนโดพี่ไหม
934 Words
ตอนที่ 2 ว่ายน้ำคอนโดพี่ไหม
เวลาสิบโมงห้าสิบนาที เสียงรถยนต์ดังขึ้นเวลาหน้าบ้าน หญิงสาวรีบกระโดดไปที่หน้าต่างเปิดม่านดู เห็นรถสัญชาติญี่ปุ่นสีดำเงาสวยเพราะเคลือบแก้วอย่างดี จอดอยู่ริมรั้วหน้าบ้านเธอจริงๆ
“นั่นรถพี่คิณณ์จริงด้วย ไม่ได้ฝันไปจริงๆ” เธอยืนมองนิ่งอยู่ตรงนั้นนานหลายนาที ก่อนที่เสียงโทรศัพท์จากไลน์จะดังขึ้น เธอก้มดูรายชื่อด้วยรอยยิ้มก่อนจะกดรับ
“ค่ะพี่คิณณ์”
“แต่งตัวเสร็จยัง พี่รออยู่หน้าบ้านแล้วนะ”
“สะ...เสร็จแล้วค่ะ กำลังจะเดินออกไปค่ะพี่คิณณ์” ร่างเล็กตอบรับก่อนจะกดวางโทรศัพท์ ยืนสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆอยู่หลายครั้ง ก่อนจะหันไปส่องตัวเองในกระจก สำรวจความเรียบร้อยอีกครั้ง ค่อยหันไปหยิบกระเป๋าสะพายแบรนด์ดังเดินออกไปทันทีด้วยความมั่นใจ
ภาคิณมองหญิงสาวร่างเล็กที่ตนเองถูกใจเดินออกมาจากรั้วบ้านในชุดกางเกงยีนส์ทรงสกินนี่สีฟอก เสื้อส่ายเดี่ยวรัดรูปสีขาวสวมทับด้วยคาร์ดิแกนสีครีม ผมยาวสลวยม้วนลอนสวย สวยหวานและเซ็กซี่แบบที่เขาพอใจ
“สวัสดีค่ะพี่คิณณ์”
“ไง แฮงค์ไหมเช้านี้”
“ไม่ค่ะ ปกติเลย แล้วพี่คิณณ์ล่ะคะทานอะไรหรือยัง”
“ก็จะมาชวนเราไปกินนี่ล่ะ อยากกินไรดีวันนี้ บอกป๋ามาเดี๋ยวป๋าจัดการให้” คำว่า ‘ป๋า’ทำให้พริบพราวถึงกับขำพรืดออกมา ก่อนจะตอบด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มสดใส
“กินชาบูไหมคะ แดดร้อนๆกินอะไรร้อนๆสะใจดี”
“โอเคงั้นตกลง แต่ก่อนอื่นพี่ขอแวะร้านกาแฟก่อนนะ ร่างกายพี่ต้องการคาเฟอีนมากตอนนี้”
“โอเค ดีลค่ะ”
ภาคิณพาพริบพราวมาร้านกาแฟชื่อดังในย่านลาดพร้าว เป็นร้านที่จัดแบบสวนสวยในบ้าน ดูร่มรื่นด้วยแมกไม้นานาพันธุ์ ทั้งไม้ดอกไม้ประดับ พื้นที่ตรงกลางมีสวนหินกับน้ำพุขนาดใหญ่ ให้อารมณ์เหมือนสวนอังกฤษ เลยไปอีกนิดมีมุมโต๊ะๆน่ารัก ล้อมรอบบ่อปลาคราฟให้ลูกค้าเพลินตาเพลินใจ
ชายหนุ่มเลือกนั่งมุมด้านในแอร์ เพราะอากาศที่ค่อนข้างร้อนทำให้ไม่อยากรู้สึกเหนียวตัวตั้งแต่เที่ยงวัน สั่งกาแฟออเรนแบล็คคอฟฟี่หนึ่งแก้ว ส่วนเธอสั่งเป็นลาเต้หวานร้อยเปอร์เซ็นต์
“ดื่มกาแฟหวานร้อย ไม่กลัวอ้วนเหรอ”
“ไม่ค่ะ อ้วนก็ไปออกกำลังกาย ไม่เห็นยาก”
“หื้อ ปกติออกยังไง”
“ปกติพราววิ่งแถวหมู่บ้านค่ะ แต่ถ้าวันไหนขยันก็จะไปว่ายน้ำ ไม่คอนโดเซียลเพื่อนพราวก็ไปว่ายที่คลับเฮ้าส์ของเซียลค่ะ”
“อ๋อเซียลนี่ใช่น้องเคเซีย ที่เป็นลูกเสี้ยวสามสัญชาตินั่นไหม”
“ใช่ค่ะ ที่น่ารักๆตัวเล็กๆตาโตๆ ผมสีน้ำตาล”
“แต่ก็น่ารักจริงๆนั่นล่ะ เพื่อนพี่ยังเคยชอบเลย เหมือนตุ๊กตา”
“ใช่ค่ะเพื่อนพราวน่ารักทั้งสองคนเลย สวยคนละแบบ ว่าแต่เพื่อนพี่ชอบเซียล แล้วพี่ไม่ชอบเหรอคะ”
“ไม่ล่ะ น่ารักนะแต่ไม่ใช่สเปคพี่”
“แล้วสเปคพี่คิณณ์เป็นแบบไหนเหรอคะ” ถามเพราะในใจนั้นก็ลุ้นอยากรู้ว่าตัวเองพอจะมีสิทธิ์บ้างไหม หัวใจเต้นตึกตักรอคำตอบจากเขา
“อืม พี่ชอบแบบ...”เขาปรายตามองหญิงสาวตรงเล็กน้อย “หวานซ่อนเปรี้ยวน่ะ เซ็กซี่นิดๆดูน่ารักดี” พริบพราวได้ยินแล้วนิ่งไปทันที นึกย้อนถึงสำรวจตัวเองดูไม่ได้ใกล้เคียงกับที่เขาพูดเลยสักนิด เธอทั้งไม่หวาน ไม่เปรี้ยว ดูเฉยๆด้วยซ้ำไป
แต่หารู้ไม่ว่าความจริงนั้นตรงข้ามกับที่เธอคิดโดยสิ้นเชิง เพราะเธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าตัวเองนั้นดึงดูดและน่าสนใจขนาดไหน อาจจะเพราะอยู่ในกลุ่มคนหน้าตาน่ารัก หน้าตาสวยดูดี เลยพลอยทำให้ความสวยของเธอดูกลืนไปด้วยกัน แต่ในสายตาของเขานั้นเธอกลับโดดเด่น อาจจะเป็นเพราะรูปลักษณ์ที่ดูเซ็กซี่นิดๆ มีมุมหวานๆให้มองไม่รู้จักเบื่อ มันทำให้เขาอยากทำความรู้จัก โดยเฉพาะตอนนี้เมื่อเทียบกับสามปีที่แล้ว ที่เขาเจอเธอแรกๆเป็นช่วงที่เธอเพิ่งขึ้นปีหนึ่งใหม่ๆ ในสายตาของเขาเวลานั้นมองเธอเป็นเพียงรุ่นน้องหน้าตาดีคนหนึ่ง ที่คอยมาแอบปลื้มแอบชอบเขา แต่ก็ไม่ได้โดดเด่นน่าสนใจเท่าตอนนี้เลยสักนิด
ยิ่งโต ยิ่งสวย ยิ่งน่ามอง
“วันนี้ดูหนังเสร็จแล้ว ไปว่ายน้ำคอนโดพี่ไหมล่ะ”
“หื้อวันนี้เหรอคะ” หญิงสาวทำตาโตตกใจเล็กน้อย
“ใช่ ไปไหม กินแล้วก็ต้องออกกำลังกายไง สนใจไหม” ภาคิณมองรุ่นน้องสาวที่เขาแอบสนใจ มีสีหน้าครุ่นคิด ลังเลเล็กน้อยอย่างพอใจ
“อือ...ไม่ดีกว่าค่ะ ไว้วันหลังเถอะค่ะพี่คินน์” คำตอบที่ไม่ได้คิดอะไรกับทำให้คนที่มีความคิดอะไรบางอย่างนิ่งไปเล็กน้อย แววตาแพรวพราวระยับมองเธอด้วยรอยยิ้ม แม้จะรู้สึกเสียดายไม่น้อยแต่เขาก็ไม่อยากทำให้เธอรู้สึกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
“เอางั้นก็ได้ ไว้วันหลัง เราค่อยไปออกกำลังกายด้วยกัน”
- Writer
