หลังจากที่ฉันและเขากินข้าวกันเสร็จ เก็บล้างเรียบร้อย ฉันก็ลุกขึ้นตั้งใจจะเข้าห้องไปเก็บของให้เสร็จ เพราะพรุ่งนี้เช้าต้องออกเดินทาง
เสียงทุ้มของเขาดังขึ้นจากด้านหลัง
“แล้วนี่…เธอจะกลับไปหาแม่พรุ่งนี้เหรอ”
ฉันชะงักเล็กน้อย หันกลับไปตอบ
“อืม ทำไมหรอ จะบอกว่าห้ามลาเหรอ ฉันบอกนายแล้วนะว่าอาทิตย์นี้ฉันจะกลับบ้าน”
เขาขมวดคิ้วทันที “อะไรของเธอเนี่ย พูดเพ้อเจ้อ”
“ฉันแค่ถาม ไม่ได้บอกว่าห้ามไปซะหน่อย”
ฉันเบะปากใส่ “น้ำเสียงมันชวนให้คิดไง”
เขาเงียบไปนิดนึง ก่อนจะพูดเสียงเบา แต่ได้ยินชัด
“…แล้วเธอจะกลับวันไหน”
“ก็น่าจะถึงที่นี่เย็นวันอาทิตย์แหละ มีไร?”
เขายักไหล่ “เปล่า ถามให้ชัวร์”
แล้วก็เงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่สบตา “…จะได้รู้ว่าต้องคิดถึงถึงวันไหน”
ฉันชะงัก รู้สึกเหมือนหัวใจถูกสะกิดเบา ๆ
“หะ…หา? นายว่าไงนะ?”
เขายกมือขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองเหมือนคนเขิน แต่ยังทำเสียงน
