ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาหยุดตรงปลายเตียงที่พี่เจ้าคุณนอนอยู่ เธอมองหน้าพี่เจ้าคุณสลับกับมองหน้าฉันก่อนจะพูด
“พูดสิ” พี่เจ้าคุณบอกเธอ
“เรื่องวันนั้น...”
“ถ้าจะพูดเรื่องนั้น ฉันไม่อยากฟัง” จะว่าฉันไม่เปิดใจรับฟังก็ได้นะ แต่รู้แค่นี้มันก็เจ็บพอแล้ว ฉันไม่อยากเจ็บซ้ำ ๆ อีก
“ฟังก่อนได้ไหมฝัน” พี่เจ้าคุณมองฉันสายตาอ้อนวอน เขาจับมือของฉันเอาไว้แน่นเหมือนกลัวว่าฉันจะหนีออกไปจากห้อง
ฉันกลั้นหายใจก่อนจะหันกลับไปมองผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง “พูดมาสิ”
“วันนั้นฉันกับท่านประธานไม่ได้มีอะไรกัน เป็นฉันเองที่พยายามเสนอตัว แต่ท่านประธานไม่เล่นด้วย จะว่าฉันอยากจับคนรวยก็ได้ฉันคิดแบบนั้น แล้วฉันก็ไม่สนใจว่าเขาจะมีเธออยู่”
“จริงๆ ฉันดีใจด้วยซ้ำที่เธอมาเห็น” เธอแสยะยิ้มออกมาเหมือนพอใจในความร่านของตัวเองมาก
ฉันกำหมัดแน่นพร้อมกับอารมณ์ที่เริ่มเดือดขึ้นเรื่อยๆ เมื่อได้ยินคำพูดที่ไร้ยางอายออกจากปากของผู้
