“ว้ายตายแล้ว!” เสียงอุทานตกใจทำเอาพนักหน้ารีบกรูกันเข้ามาดู
“เกิดอะไรขึ้นคะคุณพิมพ์” พนักงานประจำเคาน์เตอร์ที่รู้จักหญิงสาวเป็นอย่างดีถามขึ้นอย่างสนิทสนม
“ก็คุณคนนี้สิคะแย่งลิปสติกกับฉัน ดูสิของเสียหายหมดเลย คุณต้องชดใช้นะคะ” เธอถูกโยนความผิดให้ทั้งที่เป็นฝ่ายถูกกระทำก่อน
“ทำไมฉันต้องชดใช้ล่ะคะ ในเมื่อฉันไม่ได้ทำ คุณนั่นแหละเป็นคนทำ”
“นี่อย่ามากล่าวหาฉันนะ เธอนั่นแหละที่ทำ ไม่มีปัญญายังเสนอหน้าอีก จะชดใช้ยังไงล่ะทีนี้!”
พนักงานจ้องหน้าพชิราเป็นตาเดียวกัน ระหว่างพิมพ์นารากับพชิราใครก็คงต้องให้ความเคารพคนแรกก่อน ด้วยการแต่งกาย การพูดจา และสถานะทางสังคม
“แท่งละเท่าไหร่คะ”
สายตาทุกคู่พิพากษาว่าเธอผิด พชิราเปิดกระเป๋าหยิบธนบัตรขึ้นมานับ ท่ามกลางสายตาดูแคลนของพิมพ์นาราที่กอดอกมอง บางครั้งการตัดปัญหาก็เป็นเรื่องดี
“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับคุณพิมพ์”
เสียงที่คุ้นหูทำเอาคนที่นับเงินอยู่ต้องเ
