อี้อันนางก็มิได้ใจแคบ สำหรับบัณฑิตที่ยากไร้ นางก็ยอมให้พพวกเขาเข้ามาอ่านตำราในร้านได้ฟรีโดยไม่คิดเงิน แต่ไม่อาจนำกลับไปอ่านด้านนอกได้
นางจะให้พวกเขาลงชื่อไว้ เมื่อตรวจสอบแล้วว่าพวกเขาเป็นบัณฑิตที่ยากไร้ แล้วมีความมุ่งมั่นจริง ในแต่ละเดือนนางจะมอบชุดเครื่องเขียนที่มีกระดาษ พู่กันขนกระต่าย แท่งหมึก ให้พวกเขาคนละชุด
เรื่องนี้สร้างชื่อเสียงให้ร้านฟางเหมียนอยู่ไม่น้อย มีบัณฑิตที่อยู่ในความดูแลของร้านฟางเหมียนเกือบห้าสิบคน ของที่นางให้ไปหากถูกพบว่านำไปขายต่อ นางจะตัดสิทธิ์ของคนนั้นในเดือนถัดไปทันที
หากต้องการเงินก็ให้มาช่วยงานในร้าน นางจะให้หลงจู๊จัดหางานให้พวกเขา พร้อมทั้งคำนวณเรื่องค่าจ้างให้พวกเขาด้วย
ทางสำนักศึกษาเคยมาติดต่อร้านฟางเหมียนเรื่องอุปกรณ์การเรียนเช่นกัน เต๋อชางให้พวกเขาจ่ายเงินในราคาเพียงแค่สี่ส่วนของราคาสินค้าเท่านั้น
อาจารย์เซียวพึงพอใจอย่างมากจนเขียนบทกลอนยกย่องมาติดไว้ที
