ตอนที่ 3
980 Words
ปากของเขาอุ่นร้อน ลิ้นที่พลิกพลิ้วอยู่ในปากของเธอกระตุ้นอารมณ์บางอย่างในกายสาว ยิ่งจูบก็ยิ่งดื่มด่ำ หลงมัวเมา ลืมเลือนไปแล้วว่าสถานะระหว่างเธอกับเขาแค่เพื่อน
เมื่อแสนกล้ากระชากสาบเสื้อเชิ้ตของเธอจนกระดุมขาด ทั้งแถว เขาถอนจูบ แล้วก้มลงไปชิมรสชาติความหวานละมุนของผิวเนื้อสาว กมลฉัตรก็เอาคืนเขาด้วยการกระชากสาบเสื้อเชิ้ตของเขาจนกระดุมขาดทั้งแถว และสัมผัสแตะต้องเขาไปทั่ว
แสนกล้าครางในลำคออย่างพอใจ เขาปลดเปลื้องอาภรณ์ชิ้นบนสองชิ้นออกจากร่างสาว ใช้ปากและลิ้นปลุกปั่นและเล้าโลมให้กมลฉัตรหลงเพริดไปกับความเสียวซ่าน
ความยับยั้งชั่งใจของสองหนุ่มสาวถูกแอลกอฮอล์กดทับไว้ พวกเขาปล่อยให้สิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้นดำเนินไปเรื่อย ๆ
กระทั่งสองกายเปลือยเปล่า ไฟสวาทลุกโชนไม่อาจมอดดับโดยง่าย คนที่รู้สึกมากกว่าคือกมลฉัตร และเมื่อแสนกล้ายังมัวแต่เล้าโลม หญิงสาวจึงเป็นฝ่ายขึ้นนั่งคร่อมเขา แล้วขย่มลงเต็มแรงโดยหลงลืมไปว่านี่คือครั้งแรกของเธอ
“อื้อ... เจ็บ”
คนเจ็บนั่งนิ่ง เกาะบ่ากว้างสองข้างไว้แน่น แถมยังจิกเล็บขีดข่วนผิวแน่นตึงจนเลือดไหลซิบด้วย
“ฉันก็เจ็บ เธอแน่นมากเลยฉัตร ครั้งแรกใช่ไหม”
“อือ...”
“เดี๋ยวมันจะดีขึ้น”
แสนกล้าปลอบประโลมคนที่เพิ่งลงสนามร่วมรักครั้งแรกด้วยจูบอ่อนหวาน เล้าโลมเธอด้วยการลูบไล้ ปลุกเร้ากายสาว เมื่อกมลฉัตรครวญครางในลำคอ และเริ่มขยับโยกเบา ๆ เขาจึงประคองเอวบางและกระซิบสั่ง
“แรง ๆ อืม... แบบนั้นแหละ เธอเก่งมาก ดี!”
กมลฉัตรกอดลำคอแกร่ง เธอเบียดเนื้อตัวเข้าหาเรือนกายกำยำ คำชมและความเสียวซ่านที่ทิ่มแทงกลางร่องรักทำให้เธอฮึกเหิม
“แสน... มัน... ใกล้แล้ว อื้อ...”
กมลฉัตรครวญครางขัดใจ เมื่อรู้สึกว่าไม่อาจพาตัวเองไปถึงปลายทางได้
แสนกล้าขบกรามแน่น เขาสูดลมหายใจลึก กดร่างบางลงนอนหงายบนโซฟาแล้วโจนจ้วงเข้าหา ผลักส่งเธอไปยังสุดสายปลายทางสุขสม เขาให้เวลาหญิงสาวได้ซึมซับความหวามหวานอยู่ครู่เดียว ก็เริ่มขยับโยกในแอ่งอุ่นอีกครั้ง
แสนกล้าผลักส่งกมลฉัตรไปยังห้วงสุขสมครั้งแล้วครั้งเล่า กว่าเขาจะถึง กว่าเขาจะปลดปล่อย คนตัวเล็กก็อ่อนระทวยคาอกกว้าง ทว่าค่ำคืนนี้ยังอีกยาวนาน เมื่อหยุดพักเพียงครู่แสนกล้าก็เริ่มบทรักบทสวาทใหม่อีกครั้ง
เขาบอก เขาสอน เขานำพาให้คนที่เพิ่งลงสนามรักครั้งแรกได้รู้จักคำว่า สุขสมแสนเสียวจนแทบขาดใจตลอดทั้งคืน
ตอนที่ 2
ในวันที่โลกโหดร้ายเหลือเกิน
อึดอัด หนัก และแค่ขยับนิดเดียวก็เจ็บจี๊ดกลางกาย
กมลฉัตรขมวดคิ้วมุ่น เธอลืมตาขึ้นช้า ๆ แล้วถอนหายใจบางเบา
เธอไม่ได้ความจำสั้น ไม่ใช่คนที่ลืมอะไรง่าย ๆ ดังนั้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้... เธอจำได้ เพียงแต่เธอก็แอบหวังในใจว่ามันจะเป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น ทว่าความหวังเธอก็ต้องพังทลายลง เมื่อหันไปด้านข้างแล้วพบว่าไอ้คนที่ลากเธอไปเมาเมื่อคืนนอนอยู่ข้าง ๆ
กมลฉัตรถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะหลับตาลงเพื่อตั้งสติ และไตร่ตรองขบคิดว่าจะทำยังไงดี จะเอายังไงต่อไป
เมื่อคืนเธอเมา เขาเมา เธอรู้ตัวว่าทำอะไรลงไปบ้าง แต่ก็ไม่อาจหักห้ามใจได้เลย อาจเพราะความใกล้ชิด ผูกพัน และเธอยอมรับว่าเธอแอบเผลอใจกับเพื่อนสนิทไปบ้าง ซึ่งข้อนี้เธอพยายามหักห้ามใจแล้ว แต่มันก็ทำได้ยากเหลือเกิน ทั้งที่ไอ้บ้านี่ไม่เคยชายตาแลเธอด้วยซ้ำ เขาเห็นเธอเป็นแค่เพื่อน เพื่อนเท่านั้นจริง ๆ ระหว่างเธอกับเขา คงเปลี่ยนสถานะไปเป็นอย่างอื่นได้ยาก เรียกว่าแทบไม่มีทางเป็นไปได้เลยดีกว่า แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วและไม่อาจกลับไปแก้ไขอะไรได้ เธอก็ต้องรับมือกับสิ่งที่กำลังจะตามมาให้ได้
กมลฉัตรตัดสินใจรับมือกับสิ่งที่จะตามมาด้วยการหนีออกจากคอนโดฯ ของแสนกล้า
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็แล้วแต่ เธอขอหนีไปตั้งหลักก่อนก็แล้วกัน ตอนนี้บอกตรง ๆ ว่าเธอยังไม่กล้าที่จะพูดคุยเรื่องเร่าร้อนที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืน
กมลฉัตรค่อย ๆ ขยับกาย พาตัวเองออกมาจากวงแขนกำยำที่กอดรัดเธอแน่นหนา กว่าจะพาตัวเองหลุดออกมาได้ แสนกล้าก็ทำให้เธอใจหายใจคว่ำอยู่หลายที
โชคดีที่เขาหลับลึก เขาแค่ขยับตัวนิดหน่อย แล้วก็หลับต่อ เธอจึงลงจากโซฟาได้อย่างปลอดภัย
กมลฉัตรรีบเก็บเสื้อผ้าและชุดชั้นในที่กองเกลื่อนอยู่บนพื้นมาสวม หญิงสาวจิ๊ปากไม่พอใจ เมื่อเห็นว่ากระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอหลุดหายไปทั้งแถว
เมื่อสวมเสื้อสวมกางเกงเรียบร้อยแล้ว เธอจึงมองหาเสื้อแจ็กเก็ตหรือเสื้อคลุมสักตัวเพื่อสวมให้รัดกุม แล้วเธอก็เห็นแจ็กเก็ตสีดำพาดอยู่บนเก้าอี้ที่มุมห้อง หญิงสาวเดินไปหยิบมาสวม แล้วเดินกลับมาหยิบกระเป๋าถือที่หล่นอยู่ใกล้โซฟา เธอไม่หันไปมองคนที่ยังหลับอยู่ด้วยซ้ำ ในตอนที่รีบร้อนออกจากห้อง เพราะกลัวว่าเขาจะตื่นขึ้นมาเรียกรั้งเธอไว้
- Writer
