“กอดมันต้องใช้สองแขน งั้นฉันขอกอดเต็มสองแขนนะ”
“อือ... จะกอดก็รีบ ๆ กอด”
แสนกล้าระบายยิ้มเต็มใบหน้า เขาโอบกอดร่างสาวไว้เต็มสองแขน กอดเธอแน่นจนกมลฉัตรแทบจมหายไปกับอกกว้าง
“แสน... พอได้แล้ว ฉันจะกลับเข้าไปหาลูก”
“ขออีกนิด” แสนกล้าไม่ยอมปล่อย แถมยังแนบแก้มลงกลางกระหม่อมสาว
“แสน...” กมลฉัตรทุบแผนหลังกว้างไปสองตุบ
แสนกล้ารัดเธอแน่นขึ้นอีกนิด กระซิบบอกเธอ
“ฉันไม่รู้ว่าฉันชอบเธอตั้งแต่เมื่อไร ฉันรู้แต่ว่าทุกที่ที่มีเธออยู่ใกล้ ๆ ฉันโคตรรู้สึกดีเลย ให้ฉันได้อยู่ใกล้ ๆ ให้ฉันได้อยู่ในชีวิตเธอตลอดไปได้ไหม”
“ถ้าฉันไล่ให้แกออกไปจากชีวิตฉัน แกจะไปไหม”
“ไม่”
“งั้นก็ไม่ต้องมาขอ อยากอยู่ก็อยู่ไป เพราะถึงฉันไล่ แกก็ไม่ไปอยู่ดี ไอ้คนหน้าด้าน”
“แต่ไม่อยากอยู่ในฐานะเพื่อนแล้ว”
“ก็อยู่ในฐานะพ่อกับแม่ของลูกไง”
“อยากเป็นมากกว่านั้น อยากเป็นผัวเธอ”
กมลฉัตรทุบแผ่นหลังกว้างไปอีกหนึ่งที
“เธอจะทุบแรงแ
