“วันนี้ตอนกลางวันคุณอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะคุณวีร์”
“อะไรก็ได้ครับ”
เขาตอบอย่างขอไปทีแล้วก้มหน้าดูเอกสารในมือต่อราวกับมันน่าสนใจมากกว่า นิชานาถรู้สึกขัดใจไม่น้อย เพราะตั้งแต่เขาออกมาจากโรงพยาบาลมานรวีร์ก็เปลี่ยนไป เธอไม่ได้คิดไปเอง เขากำลังสร้างกำแพงกั้นขึ้นระหว่างกัน
“ไปทานอาหารญี่ปุ่นไหมคะ”
เธอลองเสนอ แต่ดูเหมือนเขาจะลังเลจนหญิงสาวต้องหาวิธี เพราะไม่อยากพลาดโอกาสอีก เธอปรึกษากับมารดาของเขาถึงท่าทีที่เปลี่ยนไป คุณหญิงพนิดาก็ลองให้เธอหาเวลาว่างอยู่กับเขาเหมือนแต่ก่อน ทุกวันนี้แค่ชวนไปกินข้าวข้างนอกยังยากเลย
“ร้านอยู่แถวนี้เองค่ะ... ห้างฝั่งตรงกันข้าม ไปนะคะคุณวีร์ ร้านนี้อร่อยมาก นิชาเบื่ออาหารที่สั่งมากินแล้วค่ะ”
เขาครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าตอบรับ คนรอฟังคำตอบดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่ เธอรีบขอตัวกลับไปเติมหน้าเติมแป้งที่ห้องทำงานตัวเองจากนั้นก็รอเวลา
วันนี้ปัฐน์หยุดงานหนึ่
