“หนูมารับน้องกานต์ค่ะ" เธอลุกขึ้นยืนสบตากับคนเป็นสามี และไล่มองไปยังผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างเขา ผู้หญิงที่กำลังจะขโมยของๆเธอไป อะไรกัน ก็ลูกยังไงล่ะ หญิงสาวขัดแย้งกับความคิดตัวเอง
“สวัสดีค่ะพี่ปอย" น้ำเสียงทักทายเป็นกันเองราวกับสนิทสนมกันมานานทำให้ปุณณดาอึ้งเล็กน้อย ผู้หญิงคนนั้นพนมมือไหว้เธอ ปุณณดาเก็บอาการไว้ให้ลึกที่สุดรับไว้แล้วส่งย้ิมกลับไปอย่างเป็นมิตรเช่นกัน
“รู้เลยว่าน้องกานต์หน้าตาดีเหมือนใคร คุณแม่สวยเสียขนาดนี้" แต่ปุณณดาไม่ได้ลอยตามคำชมนั้น เธอจ้องหน้านรวีร์อย่างลืมตัวจนกระทั่งได้ยินเสียงลูกน้อย
“แมะๆ" ลูกกำลังอ้าแขนออกหาเธอเมื่อเด็กชายตัวน้อยเห็นหน้าเธอเข้า
“ฉันมารับลูกกลับบ้านค่ะ" เธอรับลูกมาจากคนเป็นย่าแล้วกล่าวคำลากับผู้ใหญ่ทั้งสองคนโดยไม่มองหน้าของสามีอีกเลย หญิงสาวหมุนตัวกลับไปทางเดิม
“เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
“ไม่ต้องค่ะ" เธอตอบกลับมาน้ำเสียงห้วน แต่นรวีร์ไม่ฟังเขาเดินตามหญิงส
