ภายในรถยุโรปสีขาวที่เจ้าของดูแลรักษาเป็นอย่างดีแม้มีอายุใช้งานมาแล้วสามปีแต่กลับดูเหมือนเพิ่งถอยใหม่ได้ไม่กี่วัน ดั่งฝันที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาเมื่อวานมองคนขับมาดเซอร์นั่งหน้าบึ้งบอกบุญไม่รับ สภาพการจราจรติดขัดยิ่งฝนตกก็ยิ่งรถติดแต่เธียรธรรมกลับไม่ได้หงุดหงิดเพราะรถติดเขากลับชอบจะได้มีเวลาโอ้เอ้อยู่กับเธอนานๆ แต่ที่หงุดหงิดคงเป็นภาพใบหน้าของนายภัทรดนัย
“พรุ่งนี้เขายกกองถ่ายไปจีนกันเราคงไม่ได้เจอกันหลายวันเธียรอยากได้อะไรไหมคะเดี๋ยวฝันกลับมาจะซื้อมาฝาก ถือเป็นการตอบแทนที่ช่วยชีวิตฝันไว้”
เพราะการแพทย์ในยุคใหม่จึงทำให้เธอรอดชีวิตมาได้ราวกับเกิดใหม่ เธอได้รับยามากินและต้องไปตรวจดูอาการอย่างต่อเนื่องอีกระยะจนกว่าแพทย์จะแน่ใจว่าเธอหายขาดจึงจะเลิกกินยาได้
“ไม่อยากได้ของฝากอยากให้คุณรอดปากเหยี่ยวปากกากลับมาได้ก็พอ” เขาไม่ไว้ใจนายภัทรดนัยที่ตามไปเมืองจีนกับเธอด้วยรวมถึงผู้ชายคนไหนก็ไว้ใจไม่ได
