ฮ่องเต้จอมหื่นกดนางไว้ให้ตัวของนางแนบไปกับแผ่นอกของเขา ชุดสีเหลืองมังกรเสียดสีกับชุดหงส์สีแดงเพลิงเป็นภาพมังกรหยอกล้อหงส์ หยางจื่อซุกใบหน้ากับซอกคอระหงทันทีที่มีโอกาส
“ก่อนกินข้าวขอกินเจ้าก่อนได้ไหมซูเยว่”
“ฝ่าบาททรงรังแกหม่อมฉันอีกแล้ว” หนิงซูเยว่มองค้อน ดันใบหน้างามดั่งรูปสลักหยกออกอย่างระมัดระวัง นางสงสัยนักเขาเป็นอะไรถึงได้โลมเลียไม่ยอมปล่อย ไม่รู้ไปกินอะไรผิดสำแดงมา “ปล่อยหม่อมฉันเถอะเพคะ หม่อมฉันจะไปสั่งงานนางกำนัล”
“เราทำอย่างอื่นกันก่อนดีไหมแล้วเจ้าค่อยให้นางกำนัลตั้งโต๊ะเสวยทีหลังก็ได้”
หนิงซูเยว่เบิกตากว้าง “ฝ่าบาทเพคะ หม่อมฉันเนื้อตัวเหนียวเลอะเทอะไม่สามารถปรนนิบัติได้เพคะ” นางบ่ายเบี่ยงย่นคอหนีแต่มือมังกรยังกอดรัดแน่นไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย ปลายจมูกโด่งได้รูปคลอเคลียอยู่ข้างแก้มกับใบหู แถมยังขบเบาๆ ให้นางสะดุ้งเป็นระยะ
“เราไม่กวนเจ้านานนักหรอก”
หยางจื่อไล่ต้อนจนเมียรักตัวลี
