ตอนที่ 12
ผมกลัวมากครับ
“ครับผม ต่อไปเวลาไปไหนไกลๆ คงต้องให้พี่สาวพาไปแล้วละ ...ผมกลัวจังเลย” โรมออดอ้อนต่อ ไม่รู้อะไรดลใจ ให้เขาเพลิดเพลินกับบทบาทนี้เหลือเกิน
“กลับบ้านกันนะ จูดี้กับบิวตี้น่าจะชะเง้อรอละ”
จินตนากุมมือของเขาไว้แน่นและรีบจูงพามาที่รถ ร่างสูงโปร่งของโรม ยอมเดินตามมาแต่โดยดี และตลอดทางที่นั่งรถกลับเขาก็ได้รับฟังการเล่ารายละเอียดและข้อควรระวังต่างๆในกรุงเทพจากแม่เสือสาวจนกระทั่งถึงบ้าน
“ว่าไงคนเก่งของแม่”
หญิงสาวปราดเข้าโอกกอดเจ้าสองแสบทันทีที่เปิดประตูเข้าบ้าน ก่อนจะปรายตามองกรงของบ๊อบบี้แล้วยืนนิ่งสักพัก เหมือนน้ำใสในตาเริ่มจะเอ่อรื้นขึ้นมาอีกครั้ง
“ไม่ต้องห่วงนะครับ ตอนนี้ผ่าตัดเรียบร้อยแล้วฟักฟื้นอีกไม่นานคงกลับบ้านได้”
โรมเดินมาประชิดตัวและลูบบ่านิ่มของเธอเบาๆ
“ฮือๆ ฮึก”
แม้จะรู้ว่าบ๊อบบี้พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่เธอก็ยังอดห่วงไม่ได้ เจ้าบ๊อบบี้ไม่เคยอยู่ห่างจากเธอ
