ตอนที่ 17
ลืมมันไปซะเถอะ
“ยังครับ ผมอยากทำท่าหมาที่เคยสัญญาไว้กับพี่ไง”
โรมบอกเสียงสั่น ก่อนจะสอดใส่ท่อนเอ็นของเขาเข้าไปอีกครั้งจนสุดลำ และโหมกระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วงหลายครั้ง เสียงครางกระเส่าของทั้งสองสลับกับเสียงโยกของโซฟาดังลั่นไปทั่วห้องนานต่อเนื่องหลายชั่วโมง
จนหน้าหล่อเหลาเริ่มเหยเก และกระตุกรุนแรงก่อนจะล้มลงทับร่างเปล่าเปลือยข้างๆ
จินตาปรือตามองร่างกำยำที่ยกแขนแข็งแรงด้วยลายสักมังกรสามตัว มากอดเธอแล้วทบทวนบางสิ่งก่อนจะตระหนักด้วยใจตัวเองว่า
เจ้าหมาโรม ...กับเขาคนนั้นที่ฮ่องกง คือคนเดียวกัน
.
.
จินตนาตื่นขึ้นมาในตอนสาย พบตัวเองนอนเปล่าเปลือยอยู่บนโซฟา มีผ้าห่มผืนบางๆคลุมตัวไว้บางส่วน ข้างล่างมีร่างเจ้าหมาเด็กนอนตะแคงอยู่
“ฮือ อึก”
“โรม ไม่สบายเหรอ”
หญิงสาวเอื้อมมือไปเขย่าตัว ด้วยเห็นว่าเช้าแล้ว และสติเธอเริ่มจะกลับมาหลังจากเมื่อคืนซดไวน์ไปหลายขวด เพื่อพิสูจน์ข้อสงสัยบา
