ตอนที่ 18
ผมขอโทษ
“แต่เมื่อคืนผมชอบมากเลยครับ ...เวลาที่พี่ตอดผม”
หน้าหล่อเหลาเอ่ยเบาๆ สบตาคู่สวยของแม่เสือสาวนิ่ง มือยังค้างอยู่กับชามข้าวต้นแสนอร่อยไม่ยอมปล่อย
ของอร่อยให้กินกี่ทีก็อร่อย และก็อยากกินบ่อยๆ
“โรม! กินข้าว”
จินตนา สั่งเสียงดุด้วยใบหน้าแดงก่ำ พยายามควบคุมอารมณ์ตนเองให้เป็นปกติ เมื่อมองหน้าทะเล้นตรงหน้า
“ครับ”
“ความจริงชั้นยังโกรธนาย เรื่องที่ไม่ยอมบอกแต่แรกว่าเป็นคนของเฟงเซิ้น”
หน้าสวยเริ่มกระเง้ากระงอด เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ตั้งแต่วันที่อยู่บนรถและเหตุการณ์เมื่อคืนนี้
“ผมขอโทษนะ อย่าโกรธผมเลย”
โรมเอ่ยเสียงเว้าวอน
“....”
“แต่บนรถวันนั้นพี่เอง ก็เป็นรุกเร้าผมก่อนเหมือนกันนะ พี่เป็นคนจับของผมก่อนเอง”
นั่นไง! ทุกอย่างเธอเป็นคนเริ่มก่อนทั้งนั้น
“ปกติชั้นไม่เคยรุกเร้าใครก่อนแบบนั้นหรอกนะ”
แม่เสือสาวตอบเสียงอ่อย วางช้อนส้อมลง เมื่อเห็นว่าเริ่มจะสายแล้ว
“
