ตอนที่ 13
สัมผัสที่ผ่าวร้อน
“ฉันเป็นห่วงเธอกับลูก”
เมษา ไม่แน่ใจว่าประโยคแสนอ่อนโยนที่ได้ยินจากใบหน้าหล่อเหลาราวพระเจ้าสร้างตรงหน้าเป็นความจริงหรือฝันกันแน่ หรืออาจจะเป็นเพราะพิษไข้รุมเร้าจนเธอรู้สึกหูอื้อตาลาย เหมือนโลกจะหมุนคว้าง นี่ถ้าไม่ติดว่าสั่งอาหารและผลไม้ไว้ให้ลูก เธอก็คงจะไม่เดินลงมาด้านล่าง
แต่ไม่ทันจะคิดอะไรให้ฟุ้งซ่านมากกว่านั้น
ร่างของเธอก็เหมือนจะทรงตัวไม่อยู่ จนถุงอาหารในมือเหมือนกำลังจะร่วงลงสู่พื้น เมื่อโลกเริ่มหมุนเคว้งมากขึ้น ก่อนที่ร่างหนาของคนตรงหน้าจะปราดเข้ามาใกล้ วงแขนแข็งแรงนั้นโอบประคองกอดด้านหลังเธอไว้
หน้าสวยของหญิงสาวซุกยังแผงอกแข็งแรง พลันกลิ่นกายที่คุ้นชินก็โชยเข้ามาแตะจมูก เธอจำกลิ่นน้ำหอมสะอาดของเขาได้ ต่อให้เวลาจะผ่านมาเนิ่นนานเท่าใด กลิ่นและสัมผัสของเขายังคงตราตรึงอยู่ในโสตประสาทของเธอเสมอ
“เมย์!”
อคิณ ตระหนกเล็กน้อย เมื่อมองหน้าหวานของคนในอ้อมแ
