(ที่รัก)
"แบบงงมาก มึงว่าเขาหลงกูมากไหมอีตะวันเนี้ยขนาดตามมาดูกูถึงสนาม"
"..."
"เกินไปแบบจริงๆ แต่อย่างว่าแหละคนมันสวยน่ารักก็ขอโทษแล้วกันนะคะที่เข้าไปเป็นคนสวยแซ่บในชีวิตเธอ"
"รำคาญ"
"รำคาญไร?"
"รำคาญมึงเนี้ย!"
ฉันเบะปากเท้าสะเอวมองอีตะวันด้วยความไม่พอใจทันที อีนี่ไม่เคยเข้าข้างเพื่อนตัวเองเลยสักครั้งจนงงแล้วว่าตกลงมันเป็นเพื่อนรึเจ้ากรรมนายเวร
"งงมากแม่แค่นี้ทำใจรับไม่ได้ก็เลิกคบกันไปเล้ยย!"
"กูจะบอกไรให้นะรัก"
"อืมไรๆ"
"ถ้าเราทะเลาะกันเราจะไม่มีเพื่อนคนอื่นให้คบแล้วนะมึง"
"พูดแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย กูพูดไปงั้นแหละที่จริงคือรักมึงมากไงเว้ย"
อีตะวันกรอกตาใส่แบบไม่ต้องพูดก็พอรู้ว่ามันจะด่าฉันว่าอีตอแหล งี้แหละเราอ่ะไม่อ้าปากก็รู้ใจ
"มึงก็อย่าไปแสดงออกมากว่ามึงกับอาจารย์มีซัมติง" ฉันที่กำลังจะยิ้มให้อ.รามอีกครั้งชะงักในทันทีที่อีตะวันเตือน "มึงโชคดีมากนะที่เปรมเป็นคนเจอแต่ถ้าคน
