เหมือนฝันที่เราไม่กล้าฝันและเราก็ไม่เคยวาดฝันมาก่อนว่าชีวิตนึงจะได้มาเดินกินลูกชิ้นๆข้างๆผู้ชายหล่อแซ่บแถมยังรวยคนนี้ได้..อ่อ อวดผัวอยู่น่ะจ่ะ
"เป็นบ้าหรอ?"
ฉันหน้างอทันทีที่อ.รามหันมาถามพร้อมกับมองฉันด้วยความงงงวยขณะที่ฉันกำลังเคี้ยวลูกชิ้นในปากอยู่
"คนกำลังมีความสุขทำไมมาขัดกันแบบนี้ล่ะคะ?"
"ใครจะไปรู้ จู่ๆเดินไปยิ้มไปพี่ก็คิดว่าเธอเป็นบ้าสิ"
พี่รามว่าเสียงเบาจนฉันอดจะบีบมือใหญ่ของเขาไม่ได้
"พี่อ่ะไม่รู้จักความโรแมนติกเลย"
"โทษทีแล้วกัน แต่มันจะเอาไรมาโรแมนติกในเมื่อเธอกินเลอะขนาดนี้น่ะรัก"
ฟึ้บ..
ฉันหลับตาโดยอัตโนมัติตอนอ.รามเอื้อมมือขึ้นมาเกลี่ยคราบเลอะของน้ำจิ้มที่มุมปากออกให้ ถึงเขาจะเกลี่ยออกไม่เบาก็เถอะเพราะพี่แกปาดออกแรงจนหน้าฉันหงายอ่ะคิดดู
"อื้ออ อย่าทำแรงสิหน้ารักก็แค่เนี้ย"
"บ่นเป็นคนแก่"
"พี่ราม!"
"ครับๆ อยากกินอะไรอีกไหมรึเบื่อแล้ว?"
พี่รามถามพร้อมกับมองฉั
