GÜLNİHAL ŞAHMERAN TURAN:
Kuzenim Ciwan Şahmeran ortada bir şey yokmuş gibi gülümseyerek içeriye girdi, sertçe yutkunup Boran’ın kolunu tuttum. Sakin olmalıydı, şu an sırası hiç değildi. Kirli sakallarının dişlerini sıkmasından içeriye çökmesi ve alnında ki damarın ortaya çıkması beni daha da korkuttu.
“Boran…” diye mırıldandım, neyse ki herkes hoş geldin faslından görmediler bu hâlini. “Sakin ol.” Dedim, saldıracak gibi bakıyordu, kolunu daha sıkı tuttum. “Lütfen” dedim. Korkuyordum. Boran durmazsa ortalık karışacaktı zaten diken üstündeydik. Herkes yavaş yavaş salona girince rahat bir nefes aldım.
Ciwan hâla buradaydı. Boran’ın gözlerinin içine içine bakıyordu. Aklıyla Boran’ı kışkırtıp kötü gösterecekti.
Boran’ın önüne geçtim, zaten herkes salona gitmişti bizden başka da kimse yo
