ตอนที่9
829 Words
“ไอ้เดเมียน!”
เสียงตะโกนฟังคล้ายคำรามดังลั่นออกมาจากริมฝีปากของชาร์ล คอร์นเนอร์ เขาเป็นบุรุษร่างสูงใหญ่ มีเส้นผมสีทองสุกปลั่งและนัยน์ตาสีฟ้าชวนมอง หากบัดนี้ดวงตาของเขากับดูกร้าวและดูดุดันเสียจนบรรดาลูกน้องต่างหลบตาก้มหน้ากันเป็นทิวแถว หลังจากที่เจ้านายของตนเองเปิดกล่องเจ้าปัญหาแล้วพบว่าไอ้ระเบิดที่เห็นนั้น
...มันเป็นของปลอม!
แต่อะไรก็ไม่ร้ายเท่ากับหลังจากที่ชาร์ล คอร์นเนอร์อ่านจดหมายที่ฝากมาพร้อมกับระเบิดปลอมนั้น เจ้าของธุรกิจระดับโลกอย่างคอร์นเนอร์ถึงกับสบถออกมาดังลั่น ขยำกระดาษในมือปาใส่หน้ามือขวาคนสนิทแล้วตะโกนอาฆาตชื่อผู้ที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ปั่นป่วนในวันนี้ดังลั่น
‘หวังว่าแกจะสนุกกับของเล่นของฉัน...ชาร์ล เหมือนกับที่แกสนุกกับการส่งผู้หญิงคนนั้นเข้ามาก่อกวนชีวิตของฉัน หวังจะเล่นเกมล้วงคอปีศาจอย่างฉัน งั้นหรือ... ฉันจะเล่นไปตามเกมของแกแล้วกัน และจะรอดูต่อไปว่าแกจะมีไม้เด็ดอะไรมาใช้อีก เรื่องสนุกแบบนี้มันต้องแบ่งกัน...จริงไหม? ฉันเลยส่งความสนุกไปให้แกบ้าง หวังว่าแกจะชอบเหมือนกับฉัน’
นึกถึงข้อความที่ไอ้เดเมียนส่งมาแล้วเขาแทบจะกระอักเลือดด้วยความแค้น!
สนุกหาห่าอะไรของมันกัน! ถึงได้ส่งระเบิดปลอมมาให้เขาแล้วไหนจะเรื่องผู้หญิงบ้าบอกับเกมบ้าบอะไรของมันอีก!
ชาร์ลได้แต่คิดอย่างหัวเสีย...ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งหัวเราะเสียงดังด้วยความสะใจแท้ๆ ที่มันมีข่าวฉาวเรื่องผู้หญิงจนได้...แต่มันมาล้อเล่นกับชื่อเสียงของโรงแรมของเขาแบบนี้
ชาร์ลบอกได้คำเดียว...เขาปล่อยมันไว้ไม่ได้!
ถ้าไม่แก้แค้นให้ไอ้เดเมียนมันรู้สึกเหมือนตายยังดีเสียกว่า...อย่ามาเรียกเขาว่าชาร์ล คอร์นเนอร์!
“แคท! ยายแคท!” เสียงแหลมๆ กรีดร้องเรียกชื่อของแคสแซนดร้าดังลั่น ทำเอาหญิงสาวต้องรีบเดินออกมาห้องครัวอย่างรวดเร็ว เรือนร่างบอบบางของคุณหนูแห่งตระกูลเวอร์รีนบัดนี้มีผ้ากันเปื้อนสีขาวขลิบลูกไม้ดูหรูหราคาดทับอยู่
‘แคสแซนดร้า เวอร์รีน’ เป็นหญิงสาวที่มีเรือนร่างบอบบาง เจ้าหล่อนดูน่าทะนุถนอมประหนึ่งเจ้าหญิงในนิทานที่ต้องการอัศวินสักคนเพื่ออยู่ข้างกายหล่อนและปกป้องหล่อนตลอดเวลา และตอนนี้คุณหนูแห่งเวอร์รีนก็ยังเป็นคนรักกับเดเมียน เพียร์สันอีกด้วย ซึ่งเป็นที่รู้กันดีว่าอีกไม่นานทั้งคู่คงจะหมั้นหมายกันและแต่งงานกันในไม่ช้า ด้วยไม่มีใครเหมาะสมกันด้วยคุณสมบัติทั้งปวงอย่างเช่นหน้าตา ชาติตระกูล และฐานะความร่ำรวยตลอดจนชื่อเสียงในวงสังคมชั้นสูงได้เทียบเท่าคู่นี้อีกแล้ว
หากบัดนี้...สิ่งที่ใครๆ คิดจะไม่เป็นเช่นนั้นอีกต่อไป!
“มีอะไรเหรอจ๊ะอมีเลีย”
หญิงสาวเดินตรงไปหาเพื่อนสาวที่บุกมาถึงที่ส่วนตัวของหล่อน แคสแซนดร้าชอบทำขนมในเวลาว่างและตอนนั้นจะเป็นเวลาที่หล่อนจะสั่งห้ามไม่ให้ใครเข้าไปยุ่ง ทุกกรรมวิธีในการทำขนมนั้นหล่อนต้องการสมาธิอย่างยิ่งยวด หากไม่จำเป็นก็จะไม่มีใครขัดใจคุณหนู แคสแซนดร้าอย่างเด็ดขาด และการที่เพื่อนสนิทอย่างอมีเลียซึ่งรู้ดีแต่ยังมาร้องเรียกหล่อนเสียงดังแสดงว่ามันจะต้องมีเรื่องด่วนแน่ๆ
“ก็มีเรื่องน่ะสิยะ!” อมีเลียพูดขึ้นอย่างหัวเสีย แล้วยื่นหนังสือพิมพ์ที่ถือติดมือมาส่งให้เพื่อนสาวพลางบอกเสียงกระแทกกระทั้งด้วยความหมั่นไส้กับการ ตกข่าวของเพื่อน “หล่อนมันมัวแต่มุดหัวอยู่ก้นครัว! ไม่หัดตามข่าวสารอะไรเอาเสียเลย รู้หรือเปล่าว่าตอนนี้เดเมียน เพียร์สันกำลังจะแต่งงาน!”
“อะไรนะ!”
แคสแซนดร้าร้องด้วยความตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน...เป็นไปไม่ได้!
“ยังจะมาร้องอีก หล่อนอ่านข่าวนี้ซะแคท แล้วหัดเปิดหูเปิดตาบ้างว่า เดเมียนเขาหลอกหล่อน!”
“ไม่...ไม่จริง”
แคสแซนดร้ามือสั่นจนน่าสงสาร ใบหน้าเรียวเล็กของหล่อนดูซีดเผือดและดวงตาสีฟ้าสดใสของหล่อนก็เอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตา แคสแซนดร้ารู้สึกเจ็บเหมือนมีคนมาดึงทึ้งหัวใจหล่อนออกมาเหยียบย่ำ
ไฉนเลยใครจะคาดคิด...คนรักที่รักกันมากว่าสองปีจู่ๆประกาศแต่งงาน
หากเจ้าสาวของเขากลับไม่ใช่หล่อน! แคสแซนดร้า เวอร์รีน คนนี้!
- Writer
