ตอนที่ 14
920 Words
The SiranTanakorn Residences
“ทำอะไรอยู่ครับหอมจัง”
อ้อมแขนแกร่งที่สวมกอดจากทางด้านหลังทำเอาคนที่กำลังทำอาหารอยู่ถึงกับสะดุ้ง
“อุ๊ย !! พี่พายุทำอะไรคะเนี่ย”
น้ำหนึ่งอุทานอย่างตกใจเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมาเล่นทีเผลอ หลังจากที่กลับมาจากเกาหลีหลายเดือนความสัมพันธ์ของเธอกับชายหนุ่มที่กำลังสวมกอดจากด้านหลังก็เหมือนจะดีขึ้นตามลำดับ เขาให้เธอแทนตัวเขาว่าพี่แทนคุณตอนแรกก็รู้สึกเขินนะแต่ตอนนี้ชินแล้ว เขาดูแลเธอดีมากทั้งคอยดูแลเอาใจใส่ พาไปซื้อของ ดีกับเธอทุกอย่างจนตอนนี้เธออดที่จะหลงรักเขาไม่ได้ ใช่ ตอนนี้เธอตกหลุมรักเขาไปเสียแล้ว
“ทำอะไรอยู่ครับ”
“หนึ่งทำข้าวผัดทะเลค่ะ พอดีตื่นเช้าเลยมาทำให้พี่พายุกินก่อนไปทำงาน”
“ความจริงหนึ่งไม่ต้องทำก็ได้นะครับ เราสั่งจากข้างล่างขึ้นมากินก็ได้” พายุพูดออกไป โดยตอนนี้เขาเปลี่ยนจากปกติที่เรียกน้ำหนึ่งว่าน้ำ เปลี่ยนเป็นหนึ่ง ซึ่งทำให้น้ำหนึ่งรู้สึกว่าพวกเขาขยับความสัมพันธ์มากขึ้นอีกระดับ
“ไม่เป็นไรค่ะเรื่องแค่นี้สบายมาก”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะครับ”
“ได้เลยค่ะ”
พายุพูดจบก็เดินออกไปทันที แต่ระหว่างทางเขาได้ยกมือจับหัวใจตัวเองไว้ เขาเกลียดหัวใจตัวเองเหลือเกินที่เอนเอียงไปหาผู้หญิงคนนี้ แต่ก็ได้แค่เตือนตัวเองไว้ว่าเธอคือคนที่ฆ่าผู้หญิงที่เขารัก เขาไม่มีวันรักใครได้นอกจากปริม ! วันนี้เขาคงต้องจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนที่ตัวเองจะถลำลึกไปกว่านี้
Mini Grails
“ความจริงชุดที่พี่พายุซื้อให้หนึ่งก็ยังใส่ไม่หมดเลยนะคะ ไม่ต้องซื้อใหม่ก็ได้”
น้ำหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงหนักใจ หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จจู่ ๆ พายุก็บอกว่าจะพาเธอออกมาข้างนอกซื้อเสื้อผ้า แต่เธอปฏิเสธเขาก็ไม่ยอมสุดท้ายเธอก็ต้องมา
“ไม่เป็นไรเอาชุดนี้เข้าไปลองดูครับ”
แม้จะอยากปฏิเสธแต่เธอก็ต้องทำตามที่เขาสั่งเพราะแบบนั้นเลยเดินถือเสื้อผ้าหายเข้าไปในห้องลองชุดสักพัก
ครืด !!
“ชุดนี้เป็นยังไงบ้างคะ”
พายุที่กำลังนั่งรอคนที่หายเข้าไปในห้องลองเสื้อผ้าสักพักก็เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่ออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าชุดใหม่ เดรสสั้นรัดรูป โชว์ความขาวของไหล่เปล่าเปลือยลงมาถึงเนินอกสวยที่แทบจะทะลักเสื้อออกมาเพราะขนาดที่ใหญ่ ชุดนี้โชว์เอวคอดกิ่วสวยและขาขาวเรียวยาวได้เป็นอย่างดีทำเอาคนที่มองเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก ปกติเขาจะเห็นเธอใส่ชุดสบายหรือไม่ก็ชุดลำลองตอนอยู่บ้าน พอเห็นใส่แบบนี้ครั้งแรกรู้สึกตื่นเต้นเหมือนกัน ส่วนคนที่ถูกมองจ้องตาไม่กะพริบก็ยิ้มมุมปากอย่างพอใจเมื่อเห็นอาการของชายหนุ่ม ดูท่าทางเสน่ห์ของเธอยังไม่ลดสินะ แต่ก่อนพวกเสี่ยแก่หรือหนุ่มมองเธอตาเป็นมันเพราะแบบนั้นลุงเลยชอบเอาเธอไปเป็นของขัดดอก แต่พายุก็แปลกจะ 2 เดือนเกือบ 3 เดือนแล้วเขายังไม่แตะต้องเธอเลย
“มองพอหรือยังคะ”
คนที่ถูกเรียกให้ตื่นจากภวังค์ถึงกับต้องยิ้มแห้งตอบรับ น่าขายหน้าชะมัดไอ้พายุ ทำอย่างกับไม่เคยเห็นผู้หญิงสวยไปได้ อีกอย่างยัยนี่คือคนที่แกเกลียด
“ขอโทษครับ” พายุพูดเสียงเบา
“จะขอโทษทำไมคะพี่พายุมองแบบนั้นหนึ่งเขินเลยแค่ถาม ชุดนี้เป็นยังไงสวยไหม”
ร่างบางหมุนตัวให้ชายหนุ่มดูรอบหนึ่ง เขาปฏิเสธไม่ได้หรอกนะว่ามันไม่สวย สวยจนเขาอยากเก็บไว้มองคนเดียว แต่แล้วเขาก็ต้องสะบัดไล่ความคิดในหัวออกไป
“ชุดนี้สวยครับเหมาะกับหนึ่งมาก”
“แล้วที่พี่พายุซื้อชุดใหม่ให้หนึ่งเนื่องในโอกาสอะไรคะหรือเราจะไปไหนกัน”
“ไม่ได้เนื่องในโอกาสอะไรครับ”
“อ้าว…”
“แค่จะซื้อให้หนึ่งใส่ไปเที่ยวกับพี่คืนนี้ต่างหาก”
“ไปเที่ยวกับหนึ่ง ?”
คำพูดของพายุทำให้เธองงมาก ถึงพวกเราจะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยแต่ก็ไม่เคยที่จะไปเที่ยวแล้วเธอต้องแต่งตัวสวยขนาดนี้
“ใช่ครับวันนี้พี่อยากดื่ม หนึ่งไปดื่มที่คลับเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ”
พายุก้าวขาเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าพายุก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอนแบบที่เคยชอบทำแล้วเธอจะฟังคำขอร้องของเขา
“แต่ว่า… หนึ่งไม่ค่อยอยากดื่ม”
คนที่ได้ยินคำตอบถึงกับเอามือกอดอกเข้าหากันอย่างขัดใจ
“อย่าขัดใจพี่ได้ไหมครับ งั้นก็ได้ พี่ไปหาเพื่อนดื่มข้างหน้าเอาก็ได้ ถ้าพี่เมาแล้วทำเรื่อง…”
“เฮ้อ ~ ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ”
น้ำเสียงที่ฟังดูเศร้าและน้อยใจทำเอาคนที่ฟังถึงกับต้องถอนหายใจ เธอไม่ชอบเวลาเขาทำแบบนี้เลยมันทำให้เธอใจอ่อนแล้วไม่มีแรงจะปฏิเสธ
- Writer
