ตอนที่ 6
930 Words
“อีน้ำ… อีน้ำโว้ยยยย นี่มึงกลับมาแล้วใช่ไหม พี่มึงกลับมาด้วยหรือเปล่า”
ดูเหมือนว่าคนที่เข้ามาจะทำให้น้ำหนึ่งตื่นจากภวังค์ได้ เธอรีบผละตัวออกจากพายุทันที ส่วนพายุก็หงุดหงิดกับคนที่มาขัดจังหวะแผนการของตัวเองมาก แต่ไม่ทันที่น้ำจะได้พาพายุไปซ่อนป้าของเธอก็เข้ามาก่อน
“ไอ้แก่มึงมาดูอีหลานตัวดีของมึงมันพาผู้ชายเข้าบ้าน”
“ป้านวลมันไม่ใช่แบบที่ป้าคิดนะ”
“ไหน ๆ หน็อยอีหลานเวร ตอนให้ไปเป็นเด็กเสี่ยทำเป็นอิดออด ตอนนี้พาผู้ชายมานอนแบถึงในบ้านร่านได้แม่มึงจริง ๆ”
เพียะ !!
ดูเหมือนว่าลุงกับป้าจะไม่ฟังคำพูดปฏิเสธของน้ำหนึ่งเลยแม้แต่น้อย เมื่อลุงมาถึงก็ตบเธออย่างแรงซึ่งการที่หญิงสาวถูกกระทำแบบนั้นทำให้พายุพอใจเป็นอย่างมาก แต่ทว่าสีหน้าเขากลับทำเป็นเห็นใจ
“เลือดแม่มึงนี่มันแรงจริง พาผู้ชายมานอนในบ้านจนท้องแล้วหาผู้ชายรับผิดชอบ” คำพูดของลุงทำให้น้ำหนึ่งถึงกับกำมือเข้าหากันแน่น จะว่าเธอก็ได้แต่ไม่ควรไปยุ่งกับคนที่เสียไปแบบนั้น
“ผมให้โอกาสลุงกับป้าพูดใหม่นะครับ ผมกับน้องน้ำยังไม่ได้ทำอะไรแบบที่พูดเลย แบบนี้ผมฟ้องหมิ่นประมาทได้นะ”
ด้วยความที่อยากดูดีในสายตาหญิงสาวทำให้พายุพูดแทรกเหมือนปกป้องเธอ
“มะ… มึงเป็นใคร” ศักดิ์ที่เห็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่ไม่คุ้นหน้ามองตัวเองก็อดกลัวขึ้นมาไม่ได้ ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าไม่ควรยุ่งกับคนตรงหน้า
“คุณช่วยกลับไปก่อนได้หรือเปล่า นี่เป็นเรื่องของครอบครัวฉัน แล้วเราไม่ได้รู้จักกันขนาดที่คุณจะเข้ามายุ่งได้”
พอเห็นว่าลุงเริ่มกลัว เธอก็เลือกที่จะปกป้องลุง ถึงแม้เธอจะเห็นด้วยเรื่องที่พายุพูดอยู่ก็ตาม
“งั้นพี่กลับก่อนก็ได้ แต่พี่ว่าน้ำไม่ควรยอมคนพวกนี้นะ”
พูดจบพายุก็เดินออกไปทันที ส่วนน้ำได้แต่ถอนหายใจยาว
“อีหนึ่ง อีเวรมึงพาใครเข้าบ้าน ถ้ามึงท้องเหมือนแม่มึงขึ้นมากูจะไล่ทั้งมึงและลูกออกไปเลย”
“มันไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกลุง หนึ่งไม่มีทางมีลูกกับคนที่หนึ่งไม่ได้รักหรือไม่รักหนึ่งได้หรอก”
ดูเหมือนว่าระหว่างบทสนทนาจะไม่ได้มีแค่คนในครอบครัวได้ยินแต่มีใครบางคนที่ยืนฟังอยู่ด้านนอกประตูด้วย และคนที่อยู่ด้านหลังประตูตอนนี้กำลังยิ้มอย่างมีเลศนัยเมื่อนึกถึงเรื่องอะไรบางอย่างที่ตัวเองคิดจะทำ
ถ้าเธอสูญเสียสิ่งที่รักไปแบบฉัน ฉันว่ามันต้องสนุกมากแน่
KingNight KUB
“เฮ้ยยยย !! ดูสิว่าใครมา… นี่มันหัวแก๊งอาคเนย์นี่ คิดยังไงโผล่มาที่ร้านกูได้วะ”
ไนท์เจ้าของคลับใหญ่ที่สุดในประเทศและมีสาขามากที่สุดเดินมาหาเพื่อนสนิทหลังจากที่ลูกน้องเข้าไปรายงานให้เขาฟัง ตอนแรกที่ได้ยินก็แปลกใจไม่น้อยที่เพื่อนโผล่มาได้
“กูไม่ได้มาหามึง”
พายุตอบกลับด้วยสีหน้านิ่งเฉย สายตาของเขาตอนนี้จับจ้องไปที่หญิงสาวผมสีเขียวเทาหม่น ๆ ที่กำลังเดินเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ลูกค้าตามโต๊ะ ถ้าเป็นผู้หญิงอื่นทำสีผมนี้คงจะไม่ดูดีเท่านี้ละมั้ง แต่เธอกลับเหมาะกับสีนี้ แถมผมก็ยังส่องประกายโดดเด่นท่ามกลางแสงสี
“อ้าว… เฮ้อ ~ หน้าแตกเลยเรา”
ไนท์พูดอย่างไม่จริงจังก่อนจะนั่งลงบนโซฟาใกล้ ๆ เพื่อนสนิท ตั้งแต่แฟนที่รักของเพื่อนตายมันก็ไม่ได้มาหาเขาแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ไม่รู้ลมอะไรหอบมาเล่นเอาเขาอดแปลกใจไม่ได้ ยิ่งตอนนี้สายตาของพายุมองจ้องไปที่บางอย่างด้วยแววตาที่เขารู้สึกขนลุกอย่างอดไม่ได้
“มึงมองอะไร” ไนท์เอ่ยถามอย่างสงสัย
“ผู้หญิงคนนั้นทำงานที่นี่นานแล้วเหรอ” พอได้ยินคำถามของพายุ ไนท์ก็รีบหันไปมองตามเพื่อนทันที
“น้อง ๆ มานี่หน่อย” ถึงแม้เขาจะเป็นเจ้าของคลับแต่ก็ใช่ว่าเขาจะรู้จักลูกน้องทุกคนเสียหน่อย
“มีอะไรเหรอคะ ? คุณไนท์”
“พนักงานหญิงคนนั้นทำงานที่ร้านเรานานหรือยัง”
พอพนักงานเดินมาถึงไนท์ก็ชี้ไปที่หญิงสาวที่เพื่อนกำลังสนใจ และดูเหมือนจะไม่แค่สนใจธรรมดาเพราะตอนนี้พายุก็ยังไม่ละสายตาจากเด็กคนนั้นเลย สนใจอะไรหรือว่าลืมปริมไปแล้ว ? พายุได้แต่สงสัยในใจ
“อ๋อ… เธอคนนั้นทำงานอีกสาขาค่ะ แต่ช่วง 2-3 วันนี้ลูกค้าสาขาใหญ่เยอะ ผู้จัดการเลยดึงพนักงานสาขาอื่นขึ้นมาช่วย”
“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว เธอไปทำงานต่อเถอะ”
“ค่ะ”
พนักงานตอบรับคำก่อนจะเดินออกไปด้วยความสงสัยว่าทำไมเจ้าของอย่างคุณไนท์สนใจพนักงานคนนั้น แต่สักพักก็ปัดความคิดที่สงสัยทิ้งออกไป เธอไม่อยากจะยุ่งเรื่องของเจ้านาย เดี๋ยวเธอก็ซวย คิดได้ดังนั้นพนักงานหญิงก็ทำงานของตัวเองต่อไปโดยไม่สนใจน้ำหนึ่งที่เดินผ่านมา
- Writer
