บำเรอแค้นมาเฟีย

ตอนที่ 10

บ้านสลัม (2 อาทิตย์ต่อมา)

“ลุงกลับมาแล้วเหรอ วันนี้ร้านอาหารเขาแบ่งอาหารให้พนักงานละ… ลุง !! ป้า !!”

น้ำหนึ่งที่เพิ่งกลับจากทำงานพูดอย่างอารมณ์ดีแต่แล้วเสียงที่ฟังดูดีใจนั้นก็หายไปเมื่อเห็นสภาพของบ้านที่รกและพังราวกับถูกรื้อค้น

“อีหนึ่งเหรอ กูอยู่นี่” เสียงของผู้เป็นป้าดังขึ้นทำให้น้ำหนึ่งรีบหันกลับไปมอง

“ป้านวลมันเกิดอะไรขึ้น”

พอเห็นว่าป้าหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้าเก่าน้ำหนึ่งก็รีบวิ่งเข้าไปประคองออกมา ตอนนี้เธออยากรู้มากว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมสภาพบ้านถึงได้เละเทะขนาดนี้

“อย่าถาม ! ลุงมึงถูกกระทืบโดนลากไปไว้หลังบ้านรีบไปช่วยก่อนเร็ว”

เธอที่ได้ยินก็ตกใจมากรีบวิ่งปรี่ไปช่วยลุง ก่อนจะเห็นสภาพร่างกายของลุงตอนนี้ดูสะบักสะบอมมาก คิ้วก็แตกปากก็เลือดอาบ

“มันเกิดอะไรขึ้นลุง ทำไมถึงมีคนเข้ามาทำร้ายร่างกายถึงในบ้านแบบนี้”

ระหว่างทำแผลน้ำหนึ่งก็ถามขึ้น แต่ถึงไม่ถามเธอก็พอจะรู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ไม่รู้คราวนี้ไปติดหนี้ใครไว้ ดูท่าทางเธอคงต้องหางานทำเพิ่มสินะ

“กูไปติดหนี้คาสิโนมา” ศักดิ์พูดเสียงเบานั่นทำให้น้ำหนึ่งรู้สึกว่าจะเกิดเรื่องใหญ่เพราะปกติแล้วลุงไม่ได้เป็นคนแบบนี้ ถ้าติดหนี้เล็กน้อยก็มักจะให้เธอไปทำงานหรือมากหน่อยก็ชอบขู่ให้เธอเอาตัวไปขัดดอก

“เท่าไรลุง หนึ่งจะได้หางานทำเพิ่ม”

“10 ล้าน”

“อ้อ 10 ล้าน” น้ำหนึ่งพูดพร้อมกับทำแผลไปด้วย แต่แล้วมันก็ต้องชะงักมือไว้เมื่อทวนคำพูดของลุงอีกครั้ง “อะไรนะลุง !! 10 ล้าน บ้าไปแล้ว… หนึ่งไม่มีวันหาเงินได้เยอะขนาดนั้นหรอก เอาชีวิตหนึ่งไปแทนง่ายกว่า”

เสียงพูดอย่างตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของลุงที่บอกว่าไปติดหนี้ที่คาสิโนใหญ่ 10 กว่าล้าน มันไม่มีทางที่เธอจะหาเงินไปใช้หนี้ได้หรอกต่อให้เอาชีวิต 4 คนในบ้านไปแลกก็ยังชดใช้หนี้มากมายขนาดนี้ไม่หมด

“อะไรนะ !! ไอ้แก่ !! 10 ล้าน !! มึงโง่หรือยังไงไปติดหนี้พวกมันมากมายขนาดนี้ ไอ้ผัวเวรเอ๊ย… ตั้งแต่กูได้มึงเป็นผัวชีวิตก็เอาแต่ล่มจม เมื่อกี้มึงน่าจะถูกพวกมันกระทืบตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย”

นวลที่เพิ่งเข้ามาได้ยินก็ปรี่มาทุบตีสามีอย่างแรง ตอนนี้น้ำหนึ่งก็อยากทำไม่ต่างจากป้าเพียงแต่เธอที่เป็นหลานไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น ถึงจะชั่วจะเลวแค่ไหนก็ลุง แต่เรื่องเงินนี่สิจะไปหามาจากที่ไหน

“โอ๊ยยยยอีนวลกูเจ็บ ถูกแผลกู”

เสียงทะเลาะของลุงกับป้าดังลั่นไปทั้งซอย ทำเอาเพื่อนสนิทของเธออย่างคมสันเดินมาสอบถาม ดีที่เธออยู่หน้าบ้านพอดี

“หนึ่ง ลุงกับป้าแกเป็นอะไร ทำไมทะเลาะกันเสียงดังลั่นซอยขนาดนั้น”

“ลุงฉันไปติดหนี้การพนันมาอีกแล้วสัน”

“เฮ้อ ~ อีกแล้วเหรอ คราวนี้เท่าไรล่ะพันหรือหมื่น แต่ทะเลาะกันดังขนาดนี้คงจะหลายหมื่นสินะ” คมสันไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว จะสงสารก็แต่เพื่อนเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ต้องมาแลกรับภาระหนี้สินที่ตัวเองไม่ได้ก่อ “เงียบแบบนี้คงหลายหมื่นสินะ”

“10 ล้าน”

“อ๋ออออ 10 ฮะ !! 10 ล้าน… เชี่ยกูฝันไปอยู่ใช่ไหม หนึ่งแกไม่พูดตัวเลขผิดใช่ปะ 10 ล้านเลยนะหนึ่งมันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เลยนะเว้ย”

“ไม่ได้เล่น ลุงไปติดหนี้จริง ๆ ฉันจะทำยังไงดีสัน… ฉันควรทำยังไงดี”

น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มใสลงมาอย่างอดกลั้นไว้ไม่อยู่ คมสันเข้าใจดีใครมันจะไปกลั้นอยู่แต่เขาก็ช่วยอะไรมากไม่ได้นอกจากลูบหลังพูดอย่างปลอบโยน