บทที่ 9 วันรวมญาติ 2

958 Words

เขาอยากกกกอดเก็บหล่อนเอาไว้กับตัวเองเพียงคนเดียว ความงามของเธอเป็นของเขา ตัวก็เป็นของเขา หัวใจก็ด้วย เขาไม่ยอมยกเธอให้ใครเด็ดขาด อย่าว่าแต่จะคิด แค่มองก็ไม่ได้! เขากอดรัดร่างเธอแนบแน่นตามแรงหึงหวงที่คุกรุ่น ในหัวคิดหาวิธีให้เธอถอดเสื้อบ้าๆ ตัวนี้ทิ้งไปเสีย ต่อไปนี้เขาจะไม่อนุญาตให้เธอใส่เสื้อเชิ้ดสีขาวอีกเป็นอันขาด เธอใส่แล้วสวยเกินไป... เขาไม่ไว้ใจผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น! คิดแล้วก็ยิ่งฮึดฮัด แต่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไร เขาไม่อยากให้โมฬีดูถูกเอาได้ว่าเขาเป็นเด็กขี้หวง คำสั่งที่คิดจะให้เธอเปลี่ยนเสื้อ แล้วไปใส่เสื้อของเขาแทนโดยไม่มีเหตุผลที่เหมาะสมมากเพียงพอจึงต้องกลืนหายลงไปในลำคอ อยากให้โมฬีถอดเสื้อ ก็ต้องทำให้เธอสวมใส่มันไม่ได้ สายตาเจ้าเล่ห์เพทุบายเหลือบมองหาตัวช่วย ก่อนจะพบขวดน้ำวางนิ่งอยู่ไม่ไกล เขาแสร้งกระแอมกระไอราวกับคอแห้ง ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่กระโตกกระตากใ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD